Bir okumuşum tam 15 sene sürece... Ve okulumu kırmışım, kırılmışım dünümde. Şimdilerde ezbere büyüdüğümü anladım, tekdüze. Bilgilerimi çöpe attığım defterlerimde bıraktım ve soru kâğıtları artık yok önümde, tıpkı sorulan sorulara cevap olamadığı gibi. Verilen cevaplara kayıtsız kalanım. Ben talanım, ortadayım, çevremde bu koca şehir; elimde dumandan ibâret bir zehir, kibirle yıkanan insancıklar ortasında binlerce çocukluğum, çantalarına koymak için bekliyor geleceğini. Ben işte oydum, şimdi buyum! Önümüze bakıp da yönümüzü bulamadık, gözümüzü açıp da yolumuza varamadık, sözümüzü tutup da ileriye adım atamadık, adımızı karaladık ama temize çıkaramadık. Atamıza rüsvâyız, şimdi ben soruyorum sayın hocam; pişman mısın? Gelecek sizin eserinizdir, ezbere nesiller yoldalar; kırmızıda geçtiler. Yeşili beklemeden meydanı boş bulan her hergele mengene oldu, ülkemi yedi âfiyetle beni de. Siz diplomasına imzalarınızı attınız. Şimdi yine soruyorum sayın hocam, pişman mısın? İmzâlarınız ateşe verdi kibritin torpilini ve yandı okul önlükleri. Üniformalarda saklanan büyük teröristleri yarattınız, kararttınız; 25 senedir beklediğim aydınlık geleceğimi, biraz abarttınız!...

En büyük kitle imha silahı nükleer bir bomba değil, cahil bırakılan bir halktır.

Bazen öyle diplomalı insanlar görüyorum ki, içimden bu kadar cehalet ancak eğitimle mümkündür.

Bu kadar cehalet ancak tahsil ile mümkündür.

Eğer bir nesil cehaletin mutluluk olduğunu sanarak yetişirse, bir sonraki nesil cehaletini bile fark edemeyecektir. Çünkü bilginin ne olduğunu bilmeyecektir.

Cahiller fenalığın tahakkümü altındadır. Eğer insan cehalet hastalığından kendini kurtaramazsa, o insan ölüdür.

Çoğunluğu okuma yazma bilmeyen bir yerde softa her dilediğini yaptırabilir.

Bizde softalığa karşı en etkin silahın, aydınlığın az oluşudur.

Genel eğitim, günümüzün en iğrenç kötülüklerini engellemenin en iyi yoludur.

Bir topluluğun üyeleri, aylaklık olmadan, yoksulluk olmadan, suç olmadan ve ceza olmadan yaşamak üzere eğitilebilirler; çünkü bunların her biri, dünyada geçerli olan çeşitli sistemlerdeki bir hatanın sonucudur. Bunların hepsi cehaletin kaçınılmaz sonuçlarıdır.

Hiçbir dinin gerçeklere dayanmadığını ve doğru olamayacağını anladığımdan, hataya inanmak için bebeklikten eğitilmiş insanlığın koşulunun ne olması gerektiğini düşünmeye başladım.

Halkı öyle bir eğitmeliyiz ki gırtlağımıza sarılmasın.

Beni oldukça üzen bu sefaletin kaynağı eğitimin ihmal edilmesidir.

Her bilimsel gerçek, üç aşamadan geçer. İlki, insanlar onun Kutsal Kitap'la çeliştiğini söyler. Sonra daha önce zaten keşfedilmiş olduğunu söylerler. Son olarak da ona zaten inandıklarını söylerler.

Biz ülke olarak ne çekiyorsak, cehaletten çekiyoruz. Onun için herkesin okumasını istiyorum.

Nasıl en kötü yazarın bile okurları oluyorsa, en büyük yalanların dahi inananları vardır.

Kadınlarını okutmayan bir millet, oğullarını ebedi cehalete mahkum etmiştir; hüsranına ağlasın!

Gerçek, çoğu zaman, çoğunluğun inandığının tam tersidir.

Ah, kutsal budalalık!

Aslında insanlar bir batıl inanç için, canlı bir gerçek için olduğu kadar çabuk savaşırlar - çoğu zaman daha fazla, çünkü bir batıl inanç o kadar soyuttur ki, onu çürütemezsiniz, ancak gerçek bir bakış açısıdır ve bu nedenle değişebilir.