Bilim "Bunu bulmalı mıyım?" diye sormaz. "Yapabilir miyim?" diye sorar. İnançların sorunu da bu: Gerçekleri değiştirmiyorlar. Mantıklı biriyseniz gerçekler inançlarınızı değiştirmelidir.

Bir zamanlar her kes dünyanın düz olduğuna inanıyordu ama bu dünyayı düz yapmıyor.

Gerçek, inanç gerektirmez. Bilim adamları her pazar el ele tutuşup "Evet, yerçekimi gerçek! İnanacağım! Güçlü olacağım! Yukarı çıkan her şeyin aşağıya da ineceğine tüm kalbimle inanıyorum. Amin!" diye şarkı söylemezler.

Eleştirel düşünmemekle," başarılı "duaların, Tanrı'nın dualara cevap verirken başarısız olduğunu ve hataların bende yanlış bir şey olduğuna dair kanıt olduğunu varsaydım.

Değişmez dini kuralları yaşam tarzı olarak kabul eden toplumlar çoğunlukla merak duygularını bastırır. Çocukken anne babamıza, “Tanrı var mı yok mu” diye sorduğumuzda ya bize vurmuş ya ağzımızı kapatmışlardır. Eğer bir çocuk, daha o çağda bazı şeylerin yasak olduğu için düşünülmemesi gerektiğine alıştırılmış ise o çocuğun artık ileride bir doğabilimci olarak yetişmesi mümkün değildir. Değişmez inanç kurallarını ilke kabul eden bir düşünceyle bilim yan yana yürüyemez.

Dileyin, size verilecek; arayın, bulacaksınız; kapıyı çalın, size açılacaktır. Çünkü her dileyen alır, arayan bulur, kapı çalana açılır.

Zâten inancımız olmasa, vâr olmanın anlamı anlamsızlıktan başka bir anlama gelir miydi?

Kaç tabut gömülecek yeraltına ve kaç kişi gidecek habersiz uzaklara? Kaç yalan yıkacak güvenleri? Kaç satır yazılacak kader kitabına ve kaç dua edeceksin tanrına, kaç damla gözyaşı dökeceksin?

İnsanoğlunun duaları hep mucizeler içindir. Her türlü dua aslında şuna indirgenebilir: Yüce Tanrım, lütfen iki kere ikinin dört etmemesini sağla...

Bir naibe gönül bağlarken onda keramet aramayınız. Sadece şeriata saygı beslediğini ve Hak yolunda yürüdüğünü görmek yeterlidir.

Dualar toprağı sürmez! Şükürler ekin biçmez!

Bir hipoteze yaratıcısı dışında kimse inanmaz ama deneyi yapan dışında herkes bir deneye inanır.

Doğruyu söylemek gerekirse başarısızlığım cesaretimi hiç de kırmamıştı.

Hayatta en büyük eğlence başkalarının "yapamazsın" dediğini yapmaktır.

Esasen her türlü tarikat mensuplarını aldatma üstüne kurulur.

Son zamanlarda, teologlar ve teist bilim insanları, yüce bir varlığa olan inançlarına destek arayışında yüzlerini bilime döndü.

Bilim, gerçeğe olan bağlılığını değiştirmeyecek. Sadece dinin saçmalığa olan bağlılığını değiştirmesini umabiliriz.

Aydınlanmış entelektüel ahlakın vazgeçilemez koşulu, tüm inançları, hatta bilimin mutlak gerçek dediklerini de eleştiriye tabi tutmaktan geçer.

Ben sürekli', 'Tanrı', "kavramına başkaldıran bir yapıyı taşıdım. Bu bir evrimsel süreç içinde bir gelişme niteliğinde oldu. Söylerdim, Tanrı ile kavga ederdim. Arkasından tövbe estağfurullah derdim. Örneğin, Kur'an Allah sözüyse Kur'an'daki kölelik niye? Niye insanların bir kesimine 'sen kölesin', 'tamam olur, kölelik de olur' denmiş? Madem Allah'tır köleliği kaldırmalıydı, kimine köle kimine özgür dememeliydi...

Eşkıyalar bile ağlar ama Tanrı umursuyor mu?