Tanrı öz oğlunu dananın böğrü gibi astı. Bana yapabileceklerini düşünmek tüylerimi ürpertiyor.

Gördüklerim, görmediğimin varlığına inanmaya beni mecbur ediyor.

Elbette Tanrı'ya ve Şeytan'a inanıyorum ama beyaz sakallı ve tırmıklı olduklarına değil.

İnsanoğlunun duaları hep mucizeler içindir. Her türlü dua aslında şuna indirgenebilir: Yüce Tanrım, lütfen iki kere ikinin dört etmemesini sağla...

Tanrı ile barış içindeyim. Benim çatışmam insanlarla.

Tanrı'ya inanırım. Bir yüce varlığın, böyle bir âlemi meydana getirdiğine inanırım. Ve de, insanların daha doğarken, kaderlerinin yazıldığına inanırım. Ömür çizgisinin, ana karnındayken kesildiğine inanırım.

Tanrı ışıktır ve onda hiç karanlık yoktur.

Doğal ahlakı geliştirip kemale erdirmeden dinsel veya metafizik inançların bir faydası olmaz.

İnsanın doğayı bilmede metafizik inançlara ihtiyacı yoktur.

İnanç üzerine dayanışma çoğu zaman patolojiktir. En çok tanrı’ya inananlar birbirlerini öldürmüşlerdir ve tanrı adına öldürmüşlerdir.

Tanrı'nın var olmadığını kanıtlamanın bir yolu yok. Bu işi şansa bırakmak zorundasınız.

Daha geçen hafta dilimi elektrikli daktilonun merdanesine kaptırmışken Tanrı'ya nasıl inanayım?

Eğer Tanrı var olmasaydı, onu icat etmek gerekirdi.

Tanrı'nın bu dünyayla hiçbir ilgisi olmadığına giderek daha çok inanıyorum.

Olasıdır ki, eğer Tanrı var olsaydı, varlığına dair sağlam nesnel deliller olurdu. Ama onun varlığına dair hiçbir sağlam nesnel delil yoktur. Öyleyse olasılıkla Tanrı yoktur.

Hiçbir şey değişmiyor cisimlerin konumundan başka.

Ben sürekli', 'Tanrı', "kavramına başkaldıran bir yapıyı taşıdım. Bu bir evrimsel süreç içinde bir gelişme niteliğinde oldu. Söylerdim, Tanrı ile kavga ederdim. Arkasından tövbe estağfurullah derdim. Örneğin, Kur'an Allah sözüyse Kur'an'daki kölelik niye? Niye insanların bir kesimine 'sen kölesin', 'tamam olur, kölelik de olur' denmiş? Madem Allah'tır köleliği kaldırmalıydı, kimine köle kimine özgür dememeliydi...

Tanrı'nın nazarında ben ölümsüzüm, huzur içinde uyuyorum.

Eşkıyalar bile ağlar ama Tanrı umursuyor mu?

Aslında insanlar da Tanrı'nın reklamı değiller mi?