Kur’an üzerinde daha ciddi bir şekilde çalışmak, seni alçak gönüllü olmaya iter, kibrini kırar. Her seferinde sana, hiçbir şey bilmediğini hatırlatır.

Nerede olursak olalım ilim ana yurdumuzdur, bilgisizlik yabancı bir yer.

İlim ilim bilmektir, ilim kendin bilmektir, sen kendin bilmez isen, ya nice okumaktır.

Dünyanın en dayanıksız tüketim malzemesi bilgidir. Bugün bilirsiniz, yarın bilmezsiniz. Bilmiyorum ki...

Okudum; okuduğumu yol yol dokudum. Gördüm; gördüğümü lif lif ördüm. Duydum; duyduğumun en güzeline uydum. Sonra, demet demet topladım, yazdım, yazdım...

Bir dirhem ilim, bin okka edebe muhtaçtır.

Merak, altın bir penceredir. O pencereden içeriye kim girmek istemez?

Dini açıdan daha fazla bilgi sahibi oldukça, daha mütevazı olman gerekir. Bunun yerine sen, yargılayıcı oluyorsun.

İlmin değeri de diğer mumların kendisinden ışık aldığı enerji kaynağına benzer.

Alimin nişanelerinden biri de kendi sözünü eleştirmesi ve muhtelif görüşlerin hakikatinden haberdar olmasıdır.

Gençliğinde hep ilimle uğraş. Çünkü gençlik, gönlün ve zihnin boş ve temiz olduğu andır.

Eğer bilmediklerim ayağımın altında olsaydı, başım göğün en yüksek katına değerdi.

İlim, öğrenenin mazeretini ortadan kaldırır.(Zira insan cahil olduğu müddetçe mazeret gösterebilir; elbette her cahil değil.)

İlim beşikte başlar, mezarda biter.

En yüce servet ilimdir.

Bilgili insan güneşe benzer, girdiği yeri aydınlatır.

Şimdi oku, kabirde okuyamazsın.

Kişinin üzerinde düşünmediği ilmin ve kullanmadığı aklın hiçbir faydası yoktur.

Bir insanın okuyup öğrendikleri ne kadar çok olursa olsun, hiçbir zaman onu okuyup-öğrenmekten alıkoymamalıdır. Gerçek ilim adamları, daha çok, sürekli araştırmalarının yanında, bildiklerini yetersiz bulan kimseler arasından çıkmıştır.

Bilgi bazen saygıyı götürüyor. Halbuki bilmeye gerçek kıymetini kazandıran insanın içindeki saygı hislerini artırıyor olmasıdır.