İnsanlarla kurulan neredeyse bütün bağlar bir kirlenme, bir pislenmedir. Ait olmadığımız acınası yaratıklarla dolu bir dünyaya indik. Daha iyi olan az sayıda insana saygı duymalı ve değer vermeliyiz; gerisine talimat vermek için dünyaya geldik, onlarla arkadaş olmak için değil.

İnsanlar arasında yaşamak güçtür, susmak çok daha güçtür.

İnsanlarla oturup kalkmak binlerce sakıncayı da beraberinde getiriyor: hepsini gördüm, tekrar tekrar gördüm ve karar verdim. Toplum bana kendi içime yaptığım yolculuğa benzer hiçbir şey vermedi, kendimde de daha iyisini bulmadım.

Yalnızken toplum içinde olduğumuzdan daha mutluyuz. Bunun nedeni yalnızken olup bitenleri düşünmemiz, toplum içinde ise insanları düşünmeye mecbur olmamız değil mi?

Gerçek şu ki insanlardan pek fazla hoşlanmam. Onlar da ben hoşlanmaz.

Toplumdan uzak yaşayan bir kimseyim ve insanlarla çok az ilişkim var. İnsanlar, beni sinir ediyorlar.

Kaldırımlar güzel. Ama bir de üzerinde yürüyen şu insanlar olmasa!

Ne tuhaf bir dünya. Kimsenin işine karışmıyorum. Kimseyi incitmiyorum ve Her an kendimleyim, Böyle olunca herkes beni kurcalıyor..

Hakikaten yalnız varlık, insanlar tarafından terk edilmiş olan değil, insanlar arasında acı çekendir.

İnsanlar değerli olmayı unuttular, önemli olmaya çalışıyorlar.

Efkar-ı umumiye; Umumun fikirleri olarak da isimlendirebileceğimiz bu şey, toplum hayatının devamı uğruna kimin nelere tahammül edeceği bilgisidir.

Doğru söyleyeni dokuz köyden kovdukları yetmiyor onuncu köyün de kapısını kapatıyorlar. Ortada kalıyorsun.

Çoğu insanlar gibi düşünmeden konuşsaydım kimse bir şey demeyecekti; ama ben düşündüğümü söylemeye kalktım.

Belki de insanlar kendi kendilerine düşünmek, hayaller kurmak için yeteri kadar yalnız kalamadıklarından anlayışsız oluyorlardı.

Hepinizden nefret ediyorum ama tek başımayken canım sıkılıyor.

Yalnızca sıradan insanlar kendi potansiyellerinin daima en iyi noktasındadırlar.

Keşke onlar beni olduğum gibi kabul etseler.

Bir başına bütün topluma karşı çıkamazsın.

alçacık durgun düzlüğümden el sallıyorum beni kınadığınız tepelere...

Kötüler, kendilerine tahammül edildikçe daha çok azarlar.