Sevgi, özgürlüğün çocuğudur, hiçbir zaman baskının değil!

Siz onu seviyorsunuz diye onun üstünde cebir kullanmaya yetkiniz var mı?

Sevgi sahiplenmez, özgürleştirir.

Gerçek anarşist şiddet nefretten değil, sevgiden kaynaklanır; asil bir güçtür, çünkü bir tahakküm biçimi yerine bir başkasını değil, herkesin özgürlüğe kavuşmasını amaçlar.

Zihinlerimizin baskıya karşı duyduğumuz nefret ile özgürlüğe beslediğimiz sevgiyle coştuğu o günler muhteşemdi!

Beni sevmek için programlanma, devrelerini yakarım.

Seni benim kadar kimse sevmedi, sevmez. Yalnız kalmanın alemi yok. İçip içip abartmayalım.

Neymiş? Birini seviyorsak serbest bırakacakmışız. Dönerse bizimmiş. Dönmezse hiç bizim olmayacakmış. Güvercin besliyoruz sanki.

Hayattaki en büyük başarı, değer verdiğiniz insanların mutlu olması ve sizi sevmesidir.

Para sevginin yakıtını satın alamaz ama mükemmel bir çıradır.

Erdem özgürlüğü gerektirir, bir yükü taşımak aktif bir güç gerektirdiği için. Baskı yönetimi altında erdem bulunmaz ve erdemsiz bir din de bulunmaz. Beni bir kul haline getirirsen böylece ben o şey için uygun olmayan biri haline gelmiş olurum. Egemenlik dahi benim üzerimde, beni doğası seçme ve özgür iradeye dayalı dine yönlendirmek hakkına sahip değildir.

Aşk, iki iken bir olmak demektir.

Bütün ülke kocaman bir cezaevi!

“Terörizme karşı savaş” tarım sanayinin, şiddet içeren koşullarda başvurdukları şiddet yüzünden domuzların, tavukların ve sığırların dişlerinin, gagalarının ve boynuzlarının kesilmesinin bir benzeri olabilir mi? İnsanların tutsak ve esir edilmesinin içerdiği şiddet yüzünden ortaya çıkan şiddete karşı uzun süreli çözüm, diğer hayvanlarınkiyle aynı olabilir mi? – onlara manevi özgürlük, ekolojik özgürlük için ve psikolojik özgürlük ve ekonomik özgürlük için sahip oldukları alanın geri verilmesi.

İnsanlarını hapse tıkan bir ülkenin kendisi hapishanedir.

Güzelliğe hayran, karaktere âşık olunur. İkisini karıştırmayınız; karıştırırsanız, karışan siz olursunuz.

Bir insanın bir ömür boyu seveceğini söylemek bir mumun ömür boyu yanacağını iddia etmekle aynı şeydir.

Zenginlik ve özgürlük devlete başkaldırmaya, hor bakmaya götürür. Özgür ve zengin adam haksızlığa, zorbalığa kolay katlanamaz. '' '' Yoksulluk ve açlık yürekleri çökertir, ruhları körletir, insanları acı çekmeye, köle olarak yaşamaya alıştırır: Öylesine ezer ki onları, boyunduruklarını sarsmaya güçleri kalmaz.

Tapınak, tiranlığın hizmetçisi ve özgürlüğün daimi düşmanıdır.

Hükümdar artık, 'Benim gibi düşünmelisin ya da ölmelisin,’ demez. Şöyle der: ‘Benim gibi düşünmemekte özgürsün; yaşamın, malın, mülkün, her şeyin sende kalacak, ama bugünden itibaren aramızda bir yabancısın.’” Uyum sağlamayan herkes, ekonomik yoksunluğa mahkûm edilir ve bu, garip münzevilere atfedilen zihinsel yetersizlikte sürdürülür. İnsan bir kez işleyen sistemin dışına atıldı mı, onu yetersizlikle suçlamak kolaydır.