Bilim insanı, nereye götürürse götürsün, gerçeğin kendisinin sevgisi için gerçeğin aşığıdır.

Büyük bilim adamlarının söylediği ve tüm çocukların bildiği gibi, her şeyden önce algı, şefkat ve umut elde etmemiz hayal gücümüz sayesinde olur.

Görünüşe göre bilim insanları da, aynı böceklerin çiçeklere ilgi duymaları gibi, güzel teorileri çekici bulurlar; ancak bu mantıksal çıkarımlar yaparak değil, onların kokusunu alarak olur.

Temelde etik, birisinin diğerine acı çektirmemesini ya da diğerinin özgürlüğünü ya da hayat kalitesini böyle yapmayı gerektirecek sebepler var olmadıkça (meşru müdafaa gibi) ortadan kaldırmamasını gerektiriyor. Hayvan duygularının, zekasının ve sosyal hayatının karmaşıklığı üzerine ciltler dolusu bilimsel yazının yanında bir canlının hissetme yeteneğinin olması onun temel haklarının var olması anlamında gerekli ve yeterli bir koşuldur. Böylece, hayvanlar esir edilebildiği gibi özgürleştirilebilir de; gerçekten de hayvanların köleleştirildiği bir yerde insanların onları özgürleştirme gibi bir görevleri bulunuyor. Bu vicdan çağrısına cevap veren hayvan özgürlüğü grupları dünyanın her yerinde yayıldı, bu gruplar esir tutulan hayvanları sömürü sistemlerinden kurtarmak için zulmün maddi ve ekonomik temellerine saldırıp onu işlevsiz hale getirmek yoluyla olduğu kadar hayvanların insanlar için var olan metalar, araçlar, eşyalar olduğu yolundaki o çok eskilere kök salmış mentaliteye de meydan okuyorlar.

Ben evrim temelli bir ahlakın savunucusu değilim. Ben her şeyin nasıl evrim geçirdiğini söylüyorum. İnsanların ahlaki açıdan nasıl davranması gerektiğini değil.

Laik hümanizm, açıkça dinsel değildir. Temel ilkelerini ve etik değerlerini bilimden, etikten ve felsefeden alan iyi pratik bilgelik.

Bu dünya nükleer devlerin ve etik bebeklerin dünyası. Savaş hakkında bildiklerimiz barış hakkında bildiklerimizden, öldürme hakkında bildiklerimiz ise yaşama hakkında bildiklerimizden daha fazla. Atomun gizemini çözdük ama dağdaki vaazı reddettik.

Elbette öyle olmalı ve bilim insanlarımız cesurca eleştirilmeli.

Bilim, gerçeği aramaktır - bu, rakibini yenmeye, başkalarına zarar vermeye çalışan bir oyun değildir.

Gerçekler bilim adamlarının havasıdır. Onlar olmadan asla uçamazsın.

Bilimin ahlaki sınırlarının olmadığını söylemek doğru değildir. Bilim, gerçekleri söylemekle ilgilenir ve bu, son derece ciddi bir ahlaki sınırdır.

Hayvanların ayrıca kendi kültürleri var, başka hayvanlara karşı kasıtlı kötülükler yapabiliyor ya da şefkat gösterebiliyorlar. Aldatıyor, sataşıyor, rol yapıyor, keyifleniyor; yas tutmak, memnuniyet, kıskançlık, neşe ve utanç gibi birçok duyguyu ifade edebiliyorlar.

Hiç kimseye bütün bir bilimi yaratma şansı verilmez. Kalabalığın akmaya başladığı günümüzde, bir yol zar zor açılıyor.

Hiçbir şey bilim insanını erken bir gerçek kadar saptıramaz.

Nükleer fizik ya da diğer bilimler gibi, sosyobiyoloji de istismara açıktır. Başka insanları öldürmeyi ya da onlara acı çektirmeyi gerekçelendirmek için insanların bahaneleri her zaman olmuştur. Fakat Darwin evrim teorisini ortaya koyduğunda, evrime dayalı akıl yürütme de bu bahaneler gibi istismar edilmiştir.

Biz ve Bilim adamları Tanrı'yı oynamazsa, kim yapacak?

Bugüne kadar bilim adamlarının en önemli keşfi, bilimin kendisi olmuştur.

Nazi doktorları vücudun dayanıklılık sınırlarını araştırdı.

İnsan duygularının en yüce olanı şefkattir; saygıyı, gerçekliği ve aydınlığı getirir insana. Anlamak, gerçeğe ulaşmak, yani sevmektir; sevmek demek, tanımak ve anlamaktır.

Şefkat, çift yönlü bir sokaktır.