Evde hep aynı şeyleri yapıyorum. Tabi aynı zamanda. Hep aynı zamanda kalkıyorum, aynı zamanda yiyorum, aynı şeyleri aynı kurallarla yapıyorum, okuyorum, kahve içiyorum. Sonra senaryolara çalışıyorum, kendime yiyecek ufak bir şeyler hazırlıyorum. Ben Mediterranean diyetine iyice inanıyorum.

Edebiyat, toplumda, davranış bağlarını kuran düzendir.

Herkes her şeyleşiyor.

Kolay kolay bulunamayan şey, doğrulukla, akıllıca düzenlenmiş bir toplumdur.

İnsanlara eğitim ve bilgi sağla. Barış ve düzenin sağlanmasının kendi çıkarları için gerekli olduğunu onlara öğret.

Teknoloji hareketleri kesin ve acımasız yapıyor. Bununla birlikte insanları da.

Sizin düzeninizle, akıl anlayışınızla, namus anlayışınızla, başarı anlayışınızla hiç bağdaşan yanım yok. Aranızda dolaşmak için giyiniyorum. Hem de iyi giyiniyorum. İyi giyinene iyi yer verdiğiniz için. Aranızda dolaşmak için çalışıyorum. İstediğimi çalışmama izin vermediğiniz için. İçgüdülerimi hiçbir işte uygulamama izin vermediğiniz için. Hiçbir çaba harcamadan bunları yapabiliyorum, bir şey yapıldı sanıyorsunuz. Yaşamım boyunca içimi kemirttiniz. Evlerinizle, okullarınızla, işyerlerinizle. Özel ya da resmi kuruluşlarınızla içimi kemirttiniz. Ölmek istedim, dirilttiniz. Yazı yazmak istedim, aç kalırsın dediniz. Aç kalmayı denedim, serum verdiniz. Delirdim, kafama elektrik verdiniz. Hiç aile olmayacak insanla bir araya geldim, gene aile olduk. Ben bütün bunların dışındayım.

Güneyde büyümek, sahtecilik öğrenmek; kuzeyde büyümek, iç disiplin edinmek demektir.

Tek bir bireye verilen en küçük zarar, tüm düzene karşı sayılır.

Düzenli bir yaşamınız olsun.

Osmanlı Batı' dan birkaç yüzyıl geri olsa da, şehirleri ve köyleri modern dünyada giderek kaybolan her türlü erdemin son sığınağıdır.

Deha, her gün sabah saat 08.00'de çalışma masasına oturup gece 12.00'de kalkmaktır.

İyice yozlaştık ve küçüldük.

Beni çoğunlukla gündüzleri sokakta görürler. Ben devamlı bir yerlere giderim. Bir yerlere uğrar, bir yerlerden bir yerlere göçer dururum. Yıllardır her sabah, yaz demez, kış demez, sabahın dördünde kalkarım yataktan. Ve sabah dokuza kadar yazımı yazarım. Sonra sokağa çıkarım, İkbal'e uğrar kahvemi içerim. Yazmak için yaşamak, duymak, halkı algılamak gerekir. Bir yazı için çok gereklidir halkın içinde kalabilmek. Ve halkın değişimini algılamak. Eskimemek için. Hatta değişimi yakalamak, bu değişimin dışına düşmemek gerekmektedir. Ve bunun ötesinde bir yazar olarak yaşamın günü gününe sürer gider. Her gün çalışmak, her gün yazmak, her gün boğuşmak gerekir ekmekle. Bu ara halktan yana olduğum için de çok güç bir fatura ödetirler.

Ağzımın tadı yoksa, hasta gibiysem,
Boğazımda düğümleniyorsa lokma,
Buluttan nem kapıyorsam, geçimsiz ve işkilli,
Yüzüm öfkeden karaya çalıyorsa,
Denize bile iştahsız bakıyorsam,
Hep bu boyu devrilesi bozuk düzen,
Bu darağacı suratlı toplum,

Devrimleri mutsuz insanlar yapar. Halinden hoşnut insanlar düzenin sarkacıdır.

Sosyalist demokrasinin özü, her bireyin iyiliği için tüm toplumun etkin sosyalist örgütlenmesinde ve tüm toplumun iyiliği için her bireyin sosyalist disiplininde yatmaktadır.

Bu halkla mı kurulacak o iyi düzen!

Şehirde insanlar hiçbir şeye inanmıyorlar.

Etrafımdaki dünyanın giderek çirkinleştiği kanısındayım.