Ben bir asker olarak, Birinci Dünya Savaşı'nda çoğu silah arkadaşımın hayatta kalamadığı bir dönemde hayatta kaldım.

1973'teki Yom Kippur Savaşı'na kadar İsrail'in hayatı için savaşmaktan başka şansı yoktu. Bize beş kere saldırıldı, ufacık bir toprak parçası üzerinde düşmanlarımızdan az silah ve adamla savaşırken hayatta kalmak ana amacımızdı.

Kedi âciz kalınca pençesiyle kaplanın gözünü çıkarır. Yılan da başını taşla ezeceğinden korkarak çobanın ayağını sokar.

İşte burdayız, donduran Kuzey soğuklarına karşı, Ya koyun sürüsüne kurt ya da kıyılarına coşkun ırmaklar gibi. Hic tantum Boreae curamus frigora, Quantum aut numerum lupus aut torrentia flumina ripas.

Kötü bir barış, savaştan daha berbattır.

En korkulacak an zafer anıdır.

En büyük tehlike zaferin eşiğinde durur.

İkinci Dünya Savaşı sırasında faşist rejimlerin çöküşü tehlikeyi azaltmadı: çünkü faşizme yol açan nedenler ortadan kalkmamıştır.

Bu dünyanın kodamanları sizi sevmeye başladıklarında, bilin ki sizi savaş salamına çevireceklerdir.

Savaş bizi ölüme terketti. Şehir bizi diri diri yedi.

Çok iyi silah atarım. Bombalandık, tarandık, kurşun yaralarım var. Kimseye göstermedim ama size gösteririm. Kaç kere ölümden döndüm.

Ben 3,5 yıl gücümün yettiğince savaştan kaçtım. (...) Vurulmamak ve vurmamak için her yolu, her aracı denedim - kötü araçları bir kere bile kullanmadım. Ama beni zorlasalardı, hiçbir istisna yapmaksızın, her yolu dener, her aracı kullanırdım: Rüşvete, suç teşkil edecek bir eyleme hayır demezdim. Çok kişi böyle yapıyordu

Savaş, insanlığın sonunu getirmeden önce insanlık savaşa son vermelidir.

İnsanlık savaşlara bir son vermelidir, savaşlar insanlığa bir son vermeden önce!

Savaşta bütün gecikmeler tehlikelidir.

Kamu hürriyetine karşı savaşın tüm düşmanları, belki de en çok korkulan şeydir, çünkü birbirlerinin mikroplarını oluşturur ve geliştirir.

Hiçbir ulus sürekli savaşın ortasında özgürlüğünü koruyamaz.

Müslümanlar savaşıp kaybedebilirler, sonra yine gelip tekrar savaşabilirler. İsrail ise sadece bir kere kaybedebilir.

Ter kanı, kan canı, beyin ise her ikisini birden kurtarır.

İnsanlık için gerçek tehlike olağanüstü güçlerin, şeytan ya da sadist birinin değil sıradan bir insanın eline geçmesidir. Savaş açmak için nasıl silahlar gerekliyse, milyonlarca insanı yaşamlarını tehlikeye atmaya ve katil olmaya sürükleyebilmek için de nefret, öfke, yıkıcılık ve korku gibi tutkular gereklidir. Bu tutkular savaşı başlatmak için gerekli koşullardır; savaşın nedenleri değildir. tıpkı, silahların ve bombaların kendi başlarına bir savaş nedeni olmamaları gibi.