Okumak, yazmaktan öte bir iştir; daha uysal, daha uygar, daha entelektüeldir...

Yazmak bir yıkım ve ardından gelen devrimdir.

Sonuç olarak genç şairlerin çok okuyup çok yazmalarını, fakat zor beğenip az yayınlamalarını dileyeceğim.

Müzik yapmak beni iyileştiriyor.

Yazarlık, yazmak: uydurmak değil seçmektir.

Okudum; okuduğumu yol yol dokudum. Gördüm; gördüğümü lif lif ördüm. Duydum; duyduğumun en güzeline uydum. Sonra, demet demet topladım, yazdım, yazdım...

Okuduklarından daha fazla yazan bir kişi ile sohbet etmeyi asla arzu etmem.

Okumak sanatı esasları hatırlamak, ayrıntıları unutmaktır.

Evet, yazmak zorundaydım, yoksa çıldıracaktım!

Yazmak ruhun geometrisidir.

Her zaman yazabileceğimi hiçbir zaman yazmam.

Yazmak, geleceği görmektir.

Buralarda kimseler okumuyormuş gibi yazmanın riskleri var, bir nevi delilik bu ama birine aniden ulaşıyor sözün: Odasının ta içine. Tam da ortasına kalbinin. Ne büyülü...

Kendimize özgü olanı bulmak için önce başkalarını okumalıyız.

Yazmak, gizemli, tutkulu ama çoğu kez yorucu bir serüvendir; bu yüzden aşka benzer.

Bir klasik herkesin okumuş olmayı istediği ancak kimsenin okumak istemediği eserdir.

Bir kâğıt parçası ve kalemle birçok şey yapabilirsin. Onunla birilerini yaralayabilirsin, aşk mektubu yazabilirsin, resim çizebilirsin, kıçını silebilirsin, kâğıt parçaları yapabilirsin. Burada çok fazla opsiyon ar bu sadece senin yaratıcılığınla ve bu yaratıcılıktan geleceklerle sınırlıdır.

Okumak ve yazmak; vicdani sorumluluğun yüklendiği, duyarlı insanların girişimidir.

Benim sorunum uykusuzluk. Her zaman düzgün uyumuş olsaydım, asla bir satır yazmazdım.

Okuyarak olduğu kadar yazarak da öğrenin.