Eğer bu mevkiye (Emniyet Genel Müdürlüğü) aradığım adam yetenekliyse, onu çok kısa sürede elde eder.

Türkiye'de temel problem şu: Bilgili olanların yetkisi yok. Yetkili olanların da bilgisi yok.

Türkiye’yi yöneten bürokrasidir, bürokrasi ise en cahil, en korkak ve en yeteneksizin egemen olduğu sistemin adıdır. Korkudan ve beceriksizlikten dolayı her türlü insani duyguyu kaybetmiş olan ve sadece küçük çıkarlarıyla hareket eden insanlardan oluşan bir ağdır. Türkiye’yi yöneten bunlardır. Türkiye’yi yöneten dehşetli cahil, korkak, yaşamdan hiçbir beklentisi olmayan, sizden benden daha fazla korkan; bir takım çapsız ve cahil 3 milyon kişilik ordunun kontrolündedir. Bununla başa çıkmak kolay değildir. Bürokrasiyle mücadeleyi kazanmanın imkanını göremiyorum.

Bütün insanların kabiliyetlerine göre bir işi olmalı, bunun aksine hareket edilmesine padişah izin vermemeli.

Her sınıf yönetmeye uygun değildir.

Bir yerde küçük insanların büyük gölgeleri varsa, o yerde güneş batıyor demektir.

Diploma fetişisti değilim, konservatuvar bitirmedi diye Şener Şen'i inkar edebilir misiniz?

Her memleketin hak ettiği bir hükümet vardır.

Bana göre anahtar şey doğru oluyor. Ve eğer bir kişi gerçekten zeki ve harika bir iş yapıyorsa, lise çocuğu ya da Harvard profesörü olmaları umurumda değil, önemli olan iş.

Tilki kümesi iyi tanıyor diye bekçi yapılır mı?

Gerçekten aydınlanmış bir yönetici, kanunu kendisi için adam seçmek için kullanır; onları kendisi seçmiyor. Hukuku, onların faziletlerini ölçmek için kullanır; onları kendi adına yargılamaya kalkışmaz.

Her millet, layık olduğu idareye ve idarecilere sahip olur.

Bir millet nasılsa, devlet adamları da onlar gibidir. 'Her millet, layık olduğu idareye ve devlet adamlarına sahip olur.

Sporda ve müzikte torpil olmaz.

Sorumluluklar onları taşıyabilecek omuzlara doğru çekilirler ve güç de bunun nasıl olacağını bilene doğru akar.

Hiçbir hükümet biçimi, herhangi bir yönetim biçiminin yönetimine getirilen zeka kadar önemli değildir.

Bir memlekette ayaklar baş olursa, başlar ayaklar altında kahrolur.

Yetenekli azınlıkların ülkeyi yönetmeleri, demokrasinin kusuru değil, güvencesidir.

Rekabetçi kapitalizmde, temel ilke liyakattir, verimli iş yapabilme yeteneği temel seçim ölçütü olarak ortaya çıkıyor. Şimdi seleksiyonun temel ölçütü 'biat etmek', 'adamı olmak' olarak beliriyor; bu beğeniyi, ödüllendirmeyi, hukuku delip geçiyor.

Okumadan yapılan siyaset tehlikelidir, belediyeciliğe benzemez. Teferruatın bilinmesi gerekir.