Halk devletten korktuğunda, tiranlık vardır. Devlet halktan korktuğunda, özgürlük vardır.

Tapınak, tiranlığın hizmetçisi ve özgürlüğün daimi düşmanıdır.

Eleştiriyi susturmak, özgürlüğü susturmaktır.

Hapishane ellerinizi ve ayaklarınızı değil, sesinizi zincirliyor.

Halkın özgürlüğünün kısıtlanmasında güç sahiplerinin özgürlükleri sessiz ve adım adım gasp etmesinin örnekleri şiddetle ve ani gasp etme örneklerine göre daha fazladır.

İnsanların özgürlüğünün kısaltılmasının, şiddet ve ani tefecilikten ziyade iktidardakilerin yavaş ve sessiz tecavüzleri ile daha fazla örneği olduğuna inanıyorum.

Şiddetin mutlak hüküm sürdüğü yerde, her şey ve herkes sessiz kalmaya mahkûmdur.

Diktatörlükle yönetilen memleketlerde duvarlar tertemizdir.

Türkiye’de Öyle bir yapı kurulmuş ki, pek çok insan konuşmayı göze alamıyor. Çünkü ağzını açıp tek kelime ettiğinde müthiş bir saldırıya hedef oluyorsun.

Mantık yürütmeyen insan bağnazdır, yürütemeyen ahmaktır, yürütmekten korkan ise köledir.

Erdem özgürlüğü gerektirir, bir yükü taşımak aktif bir güç gerektirdiği için. Baskı yönetimi altında erdem bulunmaz ve erdemsiz bir din de bulunmaz. Beni bir kul haline getirirsen böylece ben o şey için uygun olmayan biri haline gelmiş olurum. Egemenlik dahi benim üzerimde, beni doğası seçme ve özgür iradeye dayalı dine yönlendirmek hakkına sahip değildir.

Korkutanlarla, korkanlar arasında sessiz bir suç ortaklığı vardır...

Düşündüğünü söylemekten korkmaya başladı mı kişi; Düşünmekten de korkmaya başlar!

Bütün ülke kocaman bir cezaevi!

İnsanlarını hapse tıkan bir ülkenin kendisi hapishanedir.

Ölüm korkusu köleliğin başlangıcıdır.

Zenginlik ve özgürlük devlete başkaldırmaya, hor bakmaya götürür. Özgür ve zengin adam haksızlığa, zorbalığa kolay katlanamaz. '' '' Yoksulluk ve açlık yürekleri çökertir, ruhları körletir, insanları acı çekmeye, köle olarak yaşamaya alıştırır: Öylesine ezer ki onları, boyunduruklarını sarsmaya güçleri kalmaz.

Bir hükümet vatandaşlardan korktuğu zaman, demokrasidir. Vatandaşlar hükümetten korktuğu zaman, diktatörlüktür.

İnsanlar, herkesin eşit ve hür olduğu dönemde veya savaş halinde iken korku içinde yaşamakta olduklarından aralarında bir sözleşme yaparak devleti kurdular.

Hükümdar artık, 'Benim gibi düşünmelisin ya da ölmelisin,’ demez. Şöyle der: ‘Benim gibi düşünmemekte özgürsün; yaşamın, malın, mülkün, her şeyin sende kalacak, ama bugünden itibaren aramızda bir yabancısın.’” Uyum sağlamayan herkes, ekonomik yoksunluğa mahkûm edilir ve bu, garip münzevilere atfedilen zihinsel yetersizlikte sürdürülür. İnsan bir kez işleyen sistemin dışına atıldı mı, onu yetersizlikle suçlamak kolaydır.