Hayatı bu kılığa sokmak, insanlara da tanrılara da yakışmaz.

Ne yazık ki reklam kurbanıyız.

Yalnız yaşamak, bir an için dikkatleri üzerimize çekmenin karşılığı hemen ardından ayaklar altına alınmak olan bu sefil çarpışmada hiç yara almamak, bir hiç olmak, varoluşu olmamak demektir. Zavallı insanlık!

İnsan olarak birbirimizi sahiplenmek, birleşebilmek için uzaylıların dünyayı istila etmesi mi gerekir?

İnsan nesli tükenmekte olan bir türdür.

İnsanlar çok salak. İnsan olmaktan utanıyorum.

Bugünün insanı dünyanın meydana getirdiği en budala canlı varlıktır.

Ülkenizin halkından birçoğunun doğanın yeryüzünde yarattığı canlılar arasında, en kötü yaratıklar olduğuna inanıyorum.

Eğer herkes başka bir televizyon seti yerine barış isteseydi, o zaman barış olurdu.

Bazen "gezegenimiz evrenin tımarhanesi mi" diye düşünmeden edemiyorum.

Biz canlıların cehennemi gelecekte var olacak bir şey değil, eğer bir cehennem varsa, burada, çoktan aramızda; her gün içinde yaşadığımız, birlikte, yan yana durarak yarattığımız cehennem.

Ben bu şehirde doğacak, Ben bu şehirde yaşayacak, Ben bu şehirde sürünecek adam değildim. Biliyordum bu şehir bana dardı, Biliyordum bu şehirde bir yığın, İnsan şeklinde hayvan vardı.

Din, insanlığın zührevi hastalığıdır.

Keşke dünyaya uzaylılar saldırsa, bizde birlik olsak.

Şu dünyada ipe sapa gelmez şeyler yapan insanların sayısı iyi şeyler yapan insanlardan çok çok daha fazla.

İnsaniyeti karaborsaya sürmüşler!

Başka yıldızlarda insan var mı bilmiyorum ama eğer varsa, dünyayı akıl hastanesi olarak kullandıklarından eminim.

Sevgi olmadan insanlık bir gün için bile var olamaz.

Bu ülke merhametini lütfetmeden önce insana muhakkak diz çöktürür.

Bu gezegenin şöyle bir sorunu vardı - daha doğrusu eskiden vardı-: Üzerinde yaşayan halkın büyük bölümü çoğu zaman mutsuzdu. Bu sorun için pek çok çözüm önerilmişti, ama bunların çoğu genellikle yeşil renkli küçük kâğıt parçalarının hareketleriyle ilgiliydi. Bu tuhaftı, çünkü aslında mutsuz olanlar yeşil renkli küçük kâğıt parçaları değildi...