Otomatlar sevemezler. Onlar sadece "kişilik paketleri"ni birbirleriyle değiştirirler ve ucuza kapatma peşinde koşarlar.

Sevdiklerimizi tekmelemeye anne karnında başlarız.

Ne tuhaftı şu "para"denen şey! Sevgi belki değil ama anlayış da ,saygı da özgürlük de satın alınabiliyordu yerine göre.

Toplumumuz, üst üste konmuş paranınki dışında bütün derinliklerden korkuyor.

Seni benim kadar kimse sevmedi, sevmez. Yalnız kalmanın alemi yok. İçip içip abartmayalım.

Başlangıçtan beri işittiğiniz buyruk şudur: Birbirimizi sevelim!

Hayattaki en büyük başarı, değer verdiğiniz insanların mutlu olması ve sizi sevmesidir.

Aşk, iki iken bir olmak demektir.

Kimseye kefil olmayacaksın. Sonradan kötü kişi olacağına baştan olmak daha iyidir. Ama gönlün arzu ediyorsa, para verip unutacaksın.

Güzelliğe hayran, karaktere âşık olunur. İkisini karıştırmayınız; karıştırırsanız, karışan siz olursunuz.

Bir insanın bir ömür boyu seveceğini söylemek bir mumun ömür boyu yanacağını iddia etmekle aynı şeydir.

İnsanların altın ölçmek için mihenk taşları vardır. İnsanları ölçen mihenk taşı da altındır.

Neden dost olmadan, erkek-kadın, karı-koca olmaya çabalıyoruz? Bizim insanlarımızın insan sevmesi, insan okşaması, çocukluktan engelleniyor. Saptırılıyor, çarpıtılıyor.

Şunu bil ki küçük budala, eğer ben bir çocuk istiyorsam, bu bir amacı gerçekleştirmek için değil! Yalnızca, çocuk dünyadaki en güzel varlık olduğu için ve ben başka hiçbir şeyle karşılaştırılamayacak bu ana-çocuk ilişkisini yaşamak istediğim için. Benim ihtirasımın sınırı bu.

Amantium irae amoris integratiost.

Âşıkların kavgaları aşkın yenilenmesidir.

Sevmenin öncesi acımaktır, çünkü ilişki önce duyulması kolay duygularla başlar.

Kavga sevgiden daha fazla yakınlık kurar.

Kendini çok sevenin nesnelere sevgisi azdır, nesneleri çok sevenin de kendine ilgisi azdır.

Canlıları hayatta bırakan yiyecek değildir, bağlanacak bir şey bulmalarıdır, hiç bağsız bir can olmamıştır.