Etin kutsanmasının da en başat ritüeli de toplumumuzda Kurban Bayramı.

Öğrenmeyi, iyileşmeyi ve kendi yolunu bulmayı değil de, öğretilmeyi, götürülmeyi, tedavi edilmeyi ya da yol gösterilmeyi isterler.

Okul sayısının artması, silahlanmanın artması kadar tehlikelidir ama bu tehlike gerektiği kadar ciddiye alınmıyor.

Okullar kapitalist toplumun üreme organlarıdır, çocuklar bu yerlerde, geleceğin tüketicileri olarak tasarlanırlar.

Günümüzde okul sistemi tarih boyunca güçlü kiliseler için geçerli olan üç işlevi yerine getirmektedir.

Sorumluluğun kişiden kuruma geçmesi toplumsal gerilemeyi kaçınılmaz hale getirmektedir.

Okul, onlara öğretim yardımcıları etiketini ekleyerek işleri günlük kullanımdan uzaklaştırır.

Özgür bir toplumun, modern bir okulda oluşturulabileceği görüşü paradoksal bir iddiadır.

Okul, eğitimi bir rekabet nesnesi olarak tanımlar.

Eleştirel zekaya sahip olmayan insanlar için devlet mitsel bir varlıktır.

Bizim ortaokullarımız, liselerimiz, bazı sergilerde boşuna işleyen makinelere benzer.

Oligarklar, bu kadar 'dindar' ve bu kadar porno-kar olmasalar, fabrikalarda bu sükuneti sağlayamazlar.

İslamizasyon tabansızlaştırma işidir. Feodalite ve tekeliyet, tabansız'dırlar.

Ya ufukları küçülüyor ya da küçük ufuklular büyüyor.

Ortaçağ'da insan, doğayı etkileyemediği ve kontrol edemediği için kendine güvenden yoksundu. Bitkisel bir yaratıktı. Tekelsi düzende ise insan, toplumu etkileyemediği ve kontrol edemediği için kendisine güven duyamıyor. İnsanı insan yapan nehrin akışını değiştirmektir; bunun için çaba ve ortak çaba gerekiyor. Ortak çaba başarıya ulaştığı ölçüde insan yükseliyor.

Mülkiyetin tabanında korku vardır. Korkunun kaldırıldığı bir toplumda cimri de özel mülkiyet de olmaz. Korkak mutlaka cimridir. Özel mülkiyet, biriktirilmiş cimriliktir.

Demokrasi nedir? Yürütmeyle ilgilidir. Yürütmeyi ve yasamayı hızlandırıyorsan, diktattörlük, yavaş işletiyorsan demokrasidir. Fastfood gibi yasa çıkararak demokrasi olmaz. Karakollardaki yangın talimatnamesini değiştirmek yasa çıkartmaktan daha zordur. Son derece edilgen, hedonist, geleceği hiçbir biçimde düşünemeyen, sadece gününü yaşayan ve hiçbir özgürlük kavramı olmayan bir toplum yarattık.

Toplum; devrimcilere, akıllı ve inatçı şizofrenler olarak bakıyor. Hep hapse koyuyor ve fırsat buldukça başlarını vücutlarından ayırıyor.

Şizofrenler hep yeni dünya kuruyorlar ve kurdukları dünyada yaşıyorlar. Ancak dünyalarının akılları yok ve sık sık yeni dünya kuruyorlar. Şizofrenler tutarlı değiller ve ısrarlı olmaıyorlar; toplum, fırsat buldukça şizofrenleri akıl hastanelerine kapatıyor.

Paradoks mu yoksa tarihli toplum ile fiziksel toprağın baskısı mı; Balzac kralcı idi ve ancak burjuva ve cumhuriyetçi romanlar yazıyordu.. Çernişevski narodnik idi, ama, naif sosyalist romanlarını okumaya hiç doyamadık.