Eğer birisi hayvanlarda olduğu gibi insanlar için de şehvetin özgürlüğünü istiyorsa o maymunlaşmıştır.

Ölmezden önce ölmek, dünyanın zevklerinden ve hayvani hırs ve şehvetlerinden sakınmaktır. Onu yapabilen insan, şüphesiz ki; hakiki varlık ile birleşir. Ve sonsuz hayat ile diri olur. Ancak insanlar dünyanın bin bir türlü çekici ve aldatıcı zevkinden, çeşit çeşit yakıcı hırslarından ayrılmadıkları için buna gönül vermezler.

Olduğu gibi yaşamak istemiyorum, önce aşık olmak ve sonra tesadüfen yaşamak istiyorum.

Dünyada ne ikbal ne servet dileriz, Hattâ ne de ukbâda saadet dileriz. Aşkın gül açan bülbül öten vaktinde Yaranla tarab yâr ile vuslat dileriz.

Sokaktaki kadınlar neyi arıyorlar? Vallahi bunun tek cevabı var, nefsinin arzusunu arıyorlar, şehvet arıyorlar. Kadınlar sokağa çıkarken adeta vitrinlere koyulup satılacak mal gibi cilalanıyor, etrafın şehvetini çekmeye çalışıyor. Müslüman böyle olamaz.

Paranın ve dolayısıyla para hırsının olmadığı yerde, fesatlık da olmaz.

Artık yeryüzünde kimyasal bir ahlak, kimyasal bir aşk, kimyasal bir ruh var, insan değil kimya yani, sert şeylerle karşılaşmamız o yüzden.

Şan an ve şeref arzusu en iyi bir insanı bile her hangi bir tutkudan daha fazla bir süre düşüncelerinden ayıramaz.

Güce duyulan arzu, tüm tutkuların en aşikar olanıdır.

Bu çöl gülü, bu ender koku Düşüşün tatlı sarhoşluğudur.

Aşk, insanın sahip olmadığı bir şeyin eksikliğini hissetmesi ve onu arzulamasıdır...

Dünyayı yaratan hamiyetli bir tanrı var olsaydı ve hem Evren'de hem de ölümden sonraki hayatta ahlaki bir düzen yaşansaydı, kendimize bunun çok iyi bir şey olduğunu söyleyebilirdik; oysa tam da bunları dilemeye mecbur bırakılmamız oldukça can acıtıcı bir gerçek olarak karşımıza çıkıyor.

Bir objeye duyulan sevgi, ona sahip olma isteğinden gelir.

Erkek sevdiği zaman arzu yoktur; arzuladığı zaman ise, aşk yoktur.

Tanrıyla diğer boyutlardaki ilişkim sadece beni ilgilendirir. Kutsal kitapların temelinde doğruluk, dürüstlük, çalışkanlık ve sevgi yatar. Bunlara önem versek dünyadaki sorunlar çözülür ama insanların hırsı ve egosu buna izin vermiyor.

Herkes kendinde eksik olanı sever.

Âşık olan herkes sonunda zevke ulaştıktan sonra olağandışı bir düş kırıklığı yaşayacaktır; ve bu kadar büyük bir özlemle arzuladığı şeyin diğer cinsel tatminlerden daha fazla bir şeye neden olmadığını görüp şaşkına dönecek, böylece kendisini bu ilişkiden fazla yararlanmış olarak görmeyecektir.

Sadakatten vazgeçersek, elimizde kaçınılmaz bir şekilde korku ve hırs kalıyor.

Şan ve şeref arzusu en iyi bir insanı bile herhangi bir tutkudan daha fazla bir süre düşüncelerinden ayıramaz.

Güce duyulan arzu, tüm tutkuların en aşikar olanıdır.