Bilim ve bilgelik, en önemli güçlerdir.

Karanlıktan korkan bir çocuğu kolaylıkla affedebiliriz. Hayattaki gerçek trajedi yetişkinlerin aydınlıktan korkmasıdır.

Cehaletin ve aptallığın tüm engellerini parçalama şerefi yalnızca dehalara aittir.

Bilim ülke tanımaz, çünkü bilgi insanlığa aittir ve dünyayı aydınlatan bir meşaledir. Bilim ulusun en yüksek kişiliğidir, çünkü düşünce ve zeka eserlerini en ileriye taşıyan ulus ilk olarak kalacaktır.

Kazandığımız aydınlık bize bilgimiz vasıtasıyla verildi.

Artan bilgi birikimi ile bizi çevreleyen entelektüel karanlık aydınlanır ve doğal dünyanın güzelliğini ve harikasını daha çok öğreniriz.

Kesin bilgi diye bir şey yok, ve kesin bilginin var olduğunu iddia eden herhangi biri ister bilim insanı ister dogmatist olsun, trajediye kapı açıyor. Edindiğimiz her bilgi noksandır. Bu konuda alçakgönüllü olmalıyız.

Tam şu anda hayatın bence en üzücü tarafı, bilimin bilgiyi biriktirme hızının, toplumun bilgelik edinme hızından daha fazla olmasıdır.

Gerçekler çaba ile biriktirilir, ama gerçekler zahmetsizce kendini ortaya koyar.

Bilim, basit ipuçlarından büyük sistemlere uzanan bir kurgudur.

Âlimler olmasaydı biz şu anda kördük.

İnsanoğlu hakikati ve saadeti hiç bulamaz, velâkin bu hakikat ve saadet yolunda yürümeye yardımcı bir şey vardır. Bu karanlıkta fenere benzer, buna maarif, bilgi denir. Maarif insanın fikrini çok eder, aklını keskin eder, zekâsını çoğaltır.

İnsanın ruhu kandil, bilim onun aydınlığı ve Tanrısal bilgelik de kandilin yağı gibidir. Bu yanar ve ışık saçarsa o zaman sana "diri" denilir.

Aktarmaya alışık kişi, incelemeden yazar, aktarır durur. Tutarlı bakış ise yöneltildiğinde, gerçeği bulup ortaya çıkarır. Bilim de bu gerçeğin evrelerini parlatıp aydınlatır tutarlı görüş için.

Bilim, insanın doğa ile girdiği ilişkisinden elde ettiği bilgidir. bu bilgi sadece insanı doğa ile olan ilişkisinde yönlendirir.

Cehaletle deha arasındaki gerçek fark nedir biliyor musunuz? Dehanın sınırları var cehaletinse hiçbir sınırı yoktur.

Bu kadar az kitap yazılmasının nedeni, yazabilen o kadar az kişinin bir şeyler biliyor olmasıdır.

Biliyoruz ki ancak zerre kadar bir bilginin efendisiyiz. Kalan sonsuz büyüklükteki bilinmezliğinse kölesiyiz.

Okumak gıdadır. Okuyan insanlık, bilen insanlıktır.

Küfür de, 'tehdit' de yüreksizliğin, tükenmişliğin ürünüdür. Ve boşunadır. 'Tabu'lar üzerine gidiş sürecek, şimdiye dek 'yalan'larla örtülegelmiş, karanlıklarda -güçlülerin yararına- saklanagelmiş ne denli 'mesail-i müstetire (gizli-saklı din konuları) varsa, bir bir ortaya dökülüp sergilenecektir. Buna kimsenin kuşkusu olmasın. Daha güzel bir dünyanın, ışıklı dünyanın, özgürlüklerin, insan aklı ve bilimin tüm boyutlarıyla geçerli olduğu bir dünyanın kurulması için bu tür çabalar, su kadar, hava kadar gereklidir. Ve şu da unutulmamalı ki, bunun, korkulagelen, ürkülegelen 'izm'lerle de hiçbir ilgisi yoktur.