Ne kadar çok kanun, o kadar az adalet.

Adalet kanunlarda bulunmaz. O vicdanımızın içerisindedir.

Kanunlar kendilerini sosyal servete sahip bulanlar tarafından yapıldığından, yalnızca dindar bir sahtekarlık olarak kalır.

Kanunları severim faydalıdırlar, ama uygulanmadıklarında işe yaramazlar.

Kanunu şehirliler yapar, hepsi şehirli olan hâkimler onu tatbik eder, yine hepsi şehirli olan avukatlar izah eder. Böyle olunca, bir köylü hakkını nasıl elde edebilir?

Kanunların birçok lastikli yerleri vardır. Bu öyle bir kuvvettir ki onu ellerinde kullananlar lazım olunca onu istedikleri gibi eğip bükülmek ustalığına sahiptirler.

Kanunları sadece yargıçlar biliyorsa, o memlekette hukuk yok demektir.

Bir evrensel kanun vardır... Bu adalet kanunudur. Adalet bir milletin hukukunun temel taşıdır.

Bir memlekette sehpalar kurulursa nasıl işleyeceğini kimse bilemez!

Beni ilgilendiren hukukun da yönetimin de insan haklarına, açık kavranılmış insan haklarına dayanması.

Adaletin bittiği yerde anarşi başlar.

Hep Adaleti Kendinize Göre Kullanırsanız Hep Adaletsizlik Çıkar Ortaya.

Suç yokken suçlu arayanlar, suç varken suçlu bulamıyorlar.

Kânun-i cezâ âcize mi hâs demektir?

Bey adil olmalıdır. Ey hakim, memlekette uzun müddet hüküm sürmek istersen, kanunu doğru yürütmeli ve halkı korumalısın.

Hukuk devleti, erkler ayrılığını benimseyen devlettir.

"Bir yasa yapılırken, o yasayı delmek üzere kurnazlık da harekete geçer."

Amerika'yı diğer milletlerden ayrı kılan tek şey, tüm insanların hukukun faydalarından yararlanabileceğini göstermesidir.

Ancak hukuk hâlâ, bazı kaçınılmaz durumlarda, kabarık cüzdanların peşinen uşağı olmakta.

Adalet yaşama organı üyeleri tarafından ve kanunlarla kurulamaz. Adalet insanın vicdanının içerisindedir.