Ben şarkıları söylerken aslında şarkılar beni söylüyor.

Ben müziği çok seviyorum. Şarkı söylemeyi her şeyden daha çok seviyorum. İnsanlarla müziği paylaşmanın, bir müzisyenin alabileceği en güzel hediye olduğunu düşünüyorum. Bütün bunları yaparken de özenli, titiz olmaya çalışmak, istesem de, istemesem de yapımın bir parçası.

En özgür olduğum, en kendim olduğum, en mutlu olduğum yer sahne. Bunun için doğmuşum.

Hep bir laf vardır besteciler bunu tiraj yapmak için söylerler “bu şarkılarda yaşanmış duygular vardır “ diye. İnanmayın buna , düşünsenize bir benim 130 bestem var her birinde bir şey yaşasam 130 tane aşk yaşamam lazım olacaktı.

İmajım elimdeki kemanım.

Benim şarkılarımın kalorisi yüksektir ama kolestrol yapmaz. Şarkı yapmak, bestelemek zor iştir.

Ben siyasetçi değilim ki. Müzisyenim. Eğer siyaset yapmak isteseydim milletvekili olurdum.

Neresi olursa olsun ya da hangi şehrin sahnesi… İçeride ister 100 kişi olsun ister 3 bin kişi, psikolojim hep aynıdır.

Pavarotti kibirli değil ama eşsizliğinin bilincinde.

Ben bir politikacı değilim, ben bir müzisyenim. Ben, insanlara hoşnutluk hissettirecek ve yaşamaya yeniden başlayacakları bir yer vermeye çalışıyorum. İnsana ruh vermelisiniz, ona ruh verdiğinizde, her şeyi başarmışsınızdır.

Hem bir sanatçı hem de bir insan olarak değişiyorum. Müziğimi de günün değişen şartlarına adapte ediyorum.

Müzik bize hiçbir şey vermedi, bir milyon borçtan gayrı. Ama vereceğine de söz vermemişti ki...

Bütün müzisyenler ne denli önemsiz olursa olsunlar, yaşamı ciddiye alma gücünden yoksun olarak gelirler dünyaya. İstedikleri bir kadın veya bir erkek değil bütün bir cinsellik yelpazesidir.

Al Green, sesini duyduğum anda ruhumun hassas bölgelerini teslim ettiğim az sayıda sesten biridir. Al Green şarkı söylemeye başladığında hayatın akışı değişir. İsterseniz o esnada psikopat kedinizi taramak gibi Ninja arbedesini andıran bir işe soyunmuş olun... Önemi kalmaz yaptığınız saçmalığın.

Besteci denen herif, genellikle durumdan bihaber müzisyenlerin yardımıyla, yine durumdan bihaber hava moleküllerine iradesini dayatan kişidir.

Müzik, hayatımın ritmini belirliyor, hem de uzun zamandır. Mutlu veya mutsuz olmam da onun elinde. Kendi içine inebilmek müzikte çok önemlidir. Bu insana mutluluk veriyor. İkinci kez dünyaya gelsem, herhalde yine müzisyen olurdum.

Ben Fazıl Say, müzisyenim. Müziğin tüm yönlerine ihtiyacım var.

Tanita Tikaram diye bir sanatçımız var mesela, 15 senedir kaset yapmıyor.

Dickens ve Dostoevsky ve Woody Guthrie ‘nin anlattığı öyküler benim söyleyebileceğimden çok daha iyi oldukları için aklıma yerleştirmeye karar verdim.

Bana sorarsanız geçen yüzyılın en büyük müzisyeni ne Stravinsky ne de Caruso. En büyük müzisyeni Louis Armstrong.