Vermek, almaktan daha büyük mutluluktur.

Ne kadar cömert olursak, o kadar neşeli oluruz.

Kişi kendi mutluluğuna katlanabilmek için, bir başkasının acısını taşıyabilmeli.

“Bölüşmek” ve “paylaşmak” kutsal ve keyifli bir iştir. Bölüşmesini bilin. Paylaşmasını becerin.

Cenazelerde herkes ağlar ama yüzün bir gülerken, gülüşünü bir buçuk yapacak insanlara her zaman ihtiyaç duymaz mısın?

İnsanın tek başına tattığı mutluluk pek can sıkıcı ve yavandır. Ancak biriyle paylaştığımız zaman bir şeyden zevk alabiliriz.

Mutluluğu tatmanın yegane çaresi onu paylaşmaktır; çünkü mutluluk ikiz doğar.

Dünyanın yoksul insanlarıyla, Neyim varsa paylaşmak isterim. Dağların cılız dereleri Denizlerden daha mutlu eder beni.

Fazladan mutluluk sahibi olan insanlar diğerlerine de yardım edebilir.

Mutluluk bizde olmadığı halde, başkalarına verebileceğimiz tek şeydir.

Mutluluğu sadece insanlarla "bölersen", onu "çarpabilirsin".

Bir insanın tek başına mutlu olması utanılacak bir şeydir.

Ben bir Amerikan sevmez yaratığım; Amerikanofob olmaktan da mutluyum.

Hem komedi ve hem ütopya, insan aklının egemenliği altında toplumsal yapıda bozuklukların olmayacağı ve ikincisi, eğer olacak olursa, bunun kesinlikle düzeltilebileceğidir. Düzeltmek için ise, anlatmak, göstermek ve ikna etmek yeterlidir. Bu yapılınca var olan yapıdaki bozukluklar ister gülünç bir konuma indirilecek ve isterse, insan onuruna yakışmaz nitelikte bulunarak mahkum edildikten sonra, komediler, mutlaka mutlu son ile biter; ütopyacılar, binlerce yıl sürecek mutluluğun reçetelerini verirler.

Ne mutlu ruhta yoksul olanlara! Göklerin Egemenliği onlarındır. Ne mutlu yaslı olanlara! Onlar teselli edilecekler. Ne mutlu yumuşak huylu olanlara! Onlar yeryüzünü miras alacaklar. Ne mutlu doğruluğa acıkıp susayanlara! Onlar doyurulacaklar. Ne mutlu merhametli olanlara! Onlar merhamet bulacaklar. Ne mutlu yüreği temiz olanlara! Onlar Tanrı'yı görecekler. Ne mutlu doğruluk uğruna zulüm görenlere! Göklerin Egemenliği onlarındır.

Tasanın etrafında gezgin olmuş insanlar. Kısacık molalarda tanıdılar mutluluk denen kelimeyi.

Yaşamımızdaki ışığın, aydınlığın dinamosu akıl, mutluluğun kaynağı ise sevgidir, aşktır ve hoşgörüdür. İnsanın yaşamında oluşan gölgeler, karanlıklar akla sırt çevirmekle, mutsuzluk ise sevgi ve hoşgörünün nefrete dönüşmesiyle oluşur. Aynı zaman dilimi içerisinde yaşayan insanların bir bölümünün yaşamlarına akıl ve sevgi şekillendirirken, çağın gerisinde kalmışların yaşamlarına sorgulanmamış itikatlar, alışkanlıklar, masallar ve de kendi çemberlerinin dışındakilere karşı duydukları kin ve nefret yön verir.

Eğer mutluluk, saadet istiyorsak tek adres Saadet Partisi'dir.

Siz ne kadar mutluysanız ben de o kadarım, ne az ne çok

Hüzün, bir hazin kelime... Ayrılık gibi, hicran gibi; ama mutluluk gibi de. Bazen bir gözde görürüz onu, bazen bir yüzde. Bazan bulutlarla gelir, bazen lodoslarla.