Kemalist milliyetçilikle; Türkçülüğün, Turancılığın, ırkçılığın ilişkisi yok... Türk olmak, Türkçü olmayı gerektirmez. Kürt olmak, Kürtçü olmayı gerektirmez. Anadolu’da ırka dayanan bir kanlı kavgayı körükleyenler, aymazlık içindedirler.

Bazlama-börek milliyetçileri...

Tatlı su milliyetçileri...

Bu kanunlar sayesinde Hansların Hasanlardan daha kıymetli olduğunu öğreniyoruz...

Vefat etme ihtimali için burada itiraf ediyorum ki, Alman ulusunu taşkın aptallığı yüzünden küçümsüyorum ve ona ait olmaktan utanıyorum.

Her halk diğer halkları kötüler ve hepsi de haklı.

En değersiz gurur, milli gururdur. Bu, onunla gurur duyandaki bireysel özelliklerin yoksunluğunu ele verir çünkü insan neden milyonlarca insanlarla paylaştığı bir özelliğe tutunma gereği duyarbilir ki başka türlü? Dikkate değer kişisel niteliklere sahip olan, sürekli göz önünde bulundurduğu ülkesinin hatalarını açıkça görebilecektir. Ama dünyada gurur duyabilecek hiçbir şeyi olmayan her zavallı aptal gurur duyabilmek için son çare olarak ait olduğu ülkesi ile gurur duyar.

Sermaye ırkçılığı yapıyorlar.

Eğer Fransa'da yaşamak bazı insanları sıkıyorsa, onlar ülkeden ayrılmakta özgür hissetmeli.

Kendi mülkünde garibâne dilendin din için, Pek fedakârâne yandın bir Kureyşî kin için,

Benim, bugün hâlâ kafa düzlettiren Siyah erkeklerle ve Beyazlara benzeyebilmek için renk renk peruklar takan Siyah kadınlarla ilgili, kendi tecrübelerime dayanarak söyleyeceğim bir şey var: Bu insanlar saçlarına gösterdikleri itinanın yarısını kafalarının içindeki beyinlerine gösterselerdi, durumları şimdikinden bin defa daha iyi olurdu.

Ben bir Amerikan rüyası görmüyorum, benim gördüğüm bir Amerikan kabusu.

Arnavutlar oldukça cahil ve ilkeldirler. En fazla bir köpek kadar sadık olabilirler ki; bu da ilkel milletlerin özelliklerinden biridir. Bizim Çuvaşlarımız da aynıydı. Geçmişte de Rus çarları onları her zaman koruma yapmak için kullanırlardı.

Miliyetçilik ucuz bir içgüdü ve tehlikeli bir alettir.

Savaştan sonra dünya üstünde yalnızca sarı saçlı, mavi gözlü insanlar kalacaktı herhalde. Peki ama sarışın insanlardan doğabilecek esmer çocuklara ne olacaktı?

Farklılığın doğru kullanımı yoktur. Yalnızca ırkçılığın değil farklılığı sürdürmeye ve korumaya yönelik tüm ırkçılık karşıtı ve insancıl çabaların gösterdiği de budur.

Doğu Perinçek, 1980'lerin ikinci yarısından sonra Türkiye'de devrimci bir krizin olduğunu kanıtlamak için PKK'nın varlığına başvurdu. Bu yüzden PKK'nın gücünü abarttı ve göklere çıkardı. Sadece Maocu hareketin çöplüğünün horozu olarak kalmakla yetinmedi 'ben acaba daha büyük bir çöplüğün horozu olabilir miyim' diyerek Abdullah Öcalan'la ittifak aradı. Çok çok ihtiraslı. Çok mütehakkim, hep böyle iktidar peşinde, lider olmak peşinde koşan ve bunun için kendisine özel bir konum arayan bir insan düşünün. Bu insan 1969'dan 1980'lerin ikinci yarısına kadar bu özel konumunu Maoculuk olarak tanımlamış. Ancak bu ideolojiyle bir yerlere varamayacağını anlayınca yeni bir niş arıyor, bu da PKK. İşçi Partisi'yle PKK'nın bir ittifakını sağlayabilir miyim? PKK'nın gücünü bir şekilde kullanmaya, Abdullah Öcalan'ı kafalamaya çalıştı ama başaramadı.

Hrant Dink cinayetinden sonra liberal 'aydınlar', milliyetçileri ırkçılıkla itham ediyor. Kamplar kutuplaşırken, kendilerinin demokrat, iyi, ileri, barışçı, milliyetçilerinse despotik, kötü, barbar, geri olduğunu kanıtlamaya çalışıyor gibiler. Bu çabalar boşuna.

Her şeyden önce, anavatanınızdan şüphelenin. Hiç kimse bir anavatandan daha katil olmaya meyilli değildir.

Ne mutlu Türk'üm diyene, sözünü bile anlamayan öküzler var.