Düşündüğünü söylemekten korkmaya başladı mı kişi; Düşünmekten de korkmaya başlar!

Eğer devlet güçlü olursa, o bizi ezer.

İnsanlar cadılardan korkar, ve kadınları yakarlar.

Mahkum dövülürse, kibirli bir korku ifadesidir.

Çevreleri tarafından korkutulmuş kişiler, durumları ne kadar perişan olursa olsun değişimi düşünmezler.

Yıllar süren baskılar insanları ürkekleştirmişti.düşünmekten korkuyorlar, konuşmaktan çekiniyorlardı. Aileler kendi içlerinde bölünmüş, bireyler birbirleri ile görüşmez, konuşmaz olmuşlardı.

Mülkiyetin tabanında korku vardır. Korkunun kaldırıldığı bir toplumda cimri de özel mülkiyet de olmaz. Korkak mutlaka cimridir. Özel mülkiyet, biriktirilmiş cimriliktir.

Toplumumuz, üst üste konmuş paranınki dışında bütün derinliklerden korkuyor.

Toplumda bir şey var; herkes aldatılmaktan korkuyor.

Gelişmiş ülkeler, güçlü oldukları için özgür değiller. Özgür oldukları için güçlüler.

Bir toplum, hoşgörüsü kadar güçlü, sağlam, haklıdır. Zulmü kadar zalim, zayıftır. Irkçılık ise en korkunç hastalıktır.

Gerçek bir arkadaş zayıflıklarınızı bilir ama size güçlü yanlarınızı gösterir; korkularınızı hisseder ama endişelerinizi görür ama zihnimizi özgürleştirir; engellerinizi tanır ama olasılıklarınızı vurgular.

Anlıyormuş gibi davrandığımız güçlerle yaşıyoruz.

Onlar gibi düşünmedin mi, suçlu olacaksın. Hırsıza hırsız, katile katil demeyeceksin. Ya ortak olacaksın ya göz yumacaksın her yaptıklarına. Ölmek kötü değil ki bundan. Bu ne rezil dünya?

Ülkede bu korku duvarını önce aydınım diyenlerin aşması gerek.

Bütün ülke kocaman bir cezaevi!

İnsanı sömürüden ve baskıdan kurtarabilmek için, önce, "insanı sevmek" gerekiyor.

Dünyadaki bütün umut, hiç hesaba katılmayan insanlardadır.

Hiçbirimiz zengin değiliz. Hiçbirimiz iktidar sahibi değiliz.

İnsanlarını hapse tıkan bir ülkenin kendisi hapishanedir.