Bir bebekten katil yapan karanlığı sorgulamadan, hiçbir şey yapılamaz kardeşlerim .

Dışarıdan verilen motivasyon işe yaramaz. Motivasyon içten gelmelidir.

Suçun ne? Daha belli degil.

Tavşan korktuğu için kaçmaz, kaçtığı için korkar.

İnsanı yükselten iki şey vardır: Korku ve merak.

En büyük suç umutsuzluktur.

İnsanlar başkalarına en çok korkudan ya da hınç duydukları için zarar verirler.

Gezegende her şey kendi kendine olurken, bilmemiz gereken nasıl olduğuydu. Kimin yaptığı ise şizofrenik bir sorudur.

Yargılayan suçludan suçlu. Kural bu mu?

Bir oyuncuya kötüsün dersin, onu öldürürsün, bir başka oyuncuya kötüsün dersin, canlanır. Oyuncuların kişiliklerini tanımak gerekir. Futbol, teknik ve taktiğin çok ötesindedir.

Galatasaray daha sakin kalan taraftı. Oyuncularıma 'Bu maçı kazanan ya da kaybeden şampiyonu belirlemeyecek' demiştim. Ligin şampiyonu belli olmadı. Rakibin önüne geçme fırsatını değerlendiremedik.

Her suç, topluma sorulmuş bir sorudur.

Dinler ne yazık ki, suça bizi yönlendiren tek teşviktir. Her şeyin mümkün olduğu o “diğer dünya” dan büyüleniyoruz.

Ölüm korkusu, çok uzun zamandır dinlerin ana motoru olmuştur.

Hepimiz intikamını almak istediğimiz gizli bir yara uğruna savaşıyoruz.

İnsan meseleleriyle ilgili tüm temel inançlar, kişisel bir çıkmazdan kaynaklanır.

Bir şey bir başka şeye yol açar mı? Her zaman değil. Kimi zaman bir şey aynı şeye yol açar. Bir bağımlıya sorun.

Feda etme duygusunu yaratan şey, sahip olunanlar değil, sahip olunamayanlardır.

Bir bebekten bir katil yaratan karanlığı sorgulamadan hiçbir şey yapılamaz kardeşlerim...

Ne oluyorsun? Niçin duruyorsun, niçin? Bunca korkaklık neden?