Biri sana sırtını çevirirse üzülme, böylece dostunla düşmanını ayırt etmiş olursun.

Dostumundu teklif, düşmanındı ısrar. Acabâ nereye kadar sürer bu tekrarlar.

İnsanı zaman kadar terbiye eden şey yoktur.

En doğrusu, dosta düşmana iyilik etmen; İyilik seven kötülük edemez zaten. Dostuna kötülük ettin mi düşmanın olur: Düşmanınsa dostun olur iyilik edersen.

Hasımsız, fikir ve dâvâ adamı olmaz. Esasında, benim hiçbir düşmanım yoktur: Türklüğün ve İslâmiyetin düşmanları hariç. Doğrusu Türklüğün ve İslamın dostları dışında benim hiçbir dostum da yoktur. Bu bakımdan bilerek ve isteyerek, Türklüğün ve İslâmiyetin aleyhinde tek satır bile yazmadım...

Düşmanı bağışlamak, dostunuzu bağışlamaktan daha kolaydır.

Değişim, güneş ışığı gibi, bir dost ya da düşman, bir şafak ya da bir alacakaranlık olabilir.

Ne yazık ki, birisi tecrübe kazandıkça, gençliğini kaybediyor.

Türklerden bahsediyorum... Düşmanına saldırırken amansız bir kasırgaya, korkunç bir denize ve insafsız bir yıldırıma benzeyen Türk; dost yanında ve silahsız düşman karşısında bir seher yelidir, berrak bir göldür. Gönül açan bu yeli yıldırma, göz kamaştıran bu gölü coşkun bir denize çevirmek, tabiatı da inciten bir gaflet olur.

Yıllar, bütün omuzlara aynı ağırlıkla çökmez.

Düşmanlarımın düşmanları, dostlarımdır.

Düşmanınızdan önce kendinizden, rakibinizden önce dostunuzdan sakının.

Düşmanlarımın düşmanları, dostlarımdır.

Düşmanınızdan önce kendinizden, rakibinizden önce dostunuzdan sakının.

Zaman tüm danışmanların bilgeliğidir.

Tecrübe, yaşlanarak değil, yaşayarak kazanılır; ve zaman insanları değil, armutları olgunlaştırır.

Artık insanları tanımak için zaman kaybetmiyorum; nasıl olsa onlar zamanı gelince kendilerini tanıtıyorlar.

"Genç olmak" insanın uzun zamanını alır.

Ben genç olmanın ne olduğunu biliyorum, Ama sen yaşlılığın ne olduğunu bilmezsin. Bir gün, sen de aynı şeyi söylüyor olacaksın, Zaman akıp gidiyor ve öyküsü anlatılıyor.

Delikanlı sen yaşlılığın ne olduğunu bilmiyorsun ama ben gençliğin ne olduğunu biliyorum.