Anne, anne, Çok fazla var senin ağladığın gibi, Kardeşim, kardeşim, kardeşim, Çok var uzaklarda senin gibi ölen, Biliyorsun, bir yol bulmak zorundayız, Bugün buraya biraz sevgi getirmek için

Yıllarca sevgi üzerine şarkılar yazdık. Savaşlara karşı şarkılar söyledim. Ama bugün şarkı ile savaşın, tankın ve tüfeğin önüne geçilemeyeceğine inanıyorum.

Araplar, bizim çocuklarımızdan nefret ettiklerinden çok kendi çocuklarını sevdikleri zaman savaşmayı bırakacaklar.

RAB uluslar arasında yargıçlık edecek, Birçok halkın arasındaki anlaşmazlıkları çözecek. İnsanlar kılıçlarını çekiçle dövüp saban demiri, Mızraklarını bağcı bıçağı yapacaklar. Ulus ulusa kılıç kaldırmayacak, Savaş eğitimi yapmayacaklar artık.

rab uluslar arasinda yargiçlik edecek, birçok halkin arasindaki anlaşmazliklari çözecek. i̇nsanlar kiliçlarini çekiçle dövüp saban demiri, mizraklarini bagci biçagi yapacaklar. ulus ulusa kiliç kaldirmayacak, savaş egitimi yapmayacaklar artik.

rab uluslar arasinda yargiçlik edecek, birçok halkin arasindaki anlaşmazliklari çözecek. i̇nsanlar kiliçlarini çekiçle dövüp saban demiri, mizraklarini bagci biçagi yapacaklar. ulus ulusa kiliç kaldirmayacak, savaş egitimi yapmayacaklar artik.

rab uluslar arasinda yargiçlik edecek, birçok halkin arasindaki anlaşmazliklari çözecek. i̇nsanlar kiliçlarini çekiçle dövüp saban demiri, mizraklarini bagci biçagi yapacaklar. ulus ulusa kiliç kaldirmayacak, savaş egitimi yapmayacaklar artik.

rab uluslar arasinda yargiçlik edecek, birçok halkin arasindaki anlaşmazliklari çözecek. i̇nsanlar kiliçlarini çekiçle dövüp saban demiri, mizraklarini bagci biçagi yapacaklar. ulus ulusa kiliç kaldirmayacak, savaş egitimi yapmayacaklar artik.

Yeryüzüne barış getirmeye geldiğimi sanmayın! Barış değil, kılıç getirmeye geldim. Çünkü ben babayla oğlun, anneyle kızın, gelinle kaynananın arasına ayrılık sokmaya geldim. ‘İnsanın düşmanı kendi ev halkı olacak.’ Annesini ya da babasını beni sevdiğinden çok seven bana layık değildir. Oğlunu ya da kızını beni sevdiğinden çok seven bana layık değildir. Çarmıhını yüklenip ardımdan gelmeyen bana layık değildir. Canını kurtaran onu yitirecek. Canını benim uğruma yitiren ise onu kurtaracaktır.

Kadîm deyiştir: Kendiyle barışık olmayan, başkalarıyla savaşır.

Zira barış, insanlar köşe minderlerinde yayılıp nefes alıp vermeyi dahi büyük gayretten bilsin diye değil, kâinatı anlayıp beşeri medeniyeti kâinatın özüne yakıştırmak için. Yok böyle olmayacaksa, harbi bile barışa tercih ederim.

Yavrularım, sözle ve dille değil, eylemle ve içtenlikle sevelim.

Kavgayı bir yaprağın üzerine yazmak isterdim; sonbahar gelsin, yaprak dökülsün diye. Öfkeyi bir bulutun üzerine yazmak isterdim; yağmur yağsın, bulut yok olsun diye. Nefreti karların üzerine yazmak isterdim; güneş açsın, karlar erisin diye. Ve dostluğu ve sevgiyi yeni doğmuş tüm bebeklerin yüreğine yazmak isterdim; onlarla birlikte büyüsün, bütün dünyayı sarsın diye.

Barışta ve savaşta hükümetin amacı, hükümdarların veya ırkların şanı değil, sıradan insanın mutluluğudur.

Her barışçıl insan, orduya desteğini çekmelidir, ve savaş isteyen herkes bunun maliyetini ve riskini üstlenmelidir; insan-öldürme mesleğini icra edenlere ne ücret ne de barınma sağlanmalıdır.

Bugün Batı, savaştan Macaristan ise barıştan yana. Biz, savaşı sürdürmek ve derinleştirmek yerine acil bir ateşkes ve barış görüşmeleri talep ediyoruz.

Savaş alanlarının olmadığı bir gün gelecek; dükkânlar ticaret ve akıllar düşünceler için açılacak o gün.

Hangi nedenle olursa olsun, insanların birbirlerini öldürmek zorunda oldukları dünyayı sevmiyorum ben.

Yanıtları aramak için yıldızlara bakabilirsin, Tanrıyı veya uzak gezegenlerde yaşamı aramak için, Ondan sonra bile inancını sürdür, Herbirimiz labirentin haritasını içimizde bulunduruyoruz, Ve cennet (mutluluk) burada yer yüzünde, Can bizleriz, Ortak vicdan. Acıyı ve ızdırabı biz yarattık, Ve bu dünyanın güzelliğini, Cennet (mutluluk) burada yeryüzünde, Bizim insanlığa olan inancımızda, Bizim bakışımız dünyaya ait olan için; Barışa, sevgiye ve anlamaya dair sarsılmaz inanışımız adına.

Türklerden bahsediyorum... Düşmanına saldırırken amansız bir kasırgaya, korkunç bir denize ve insafsız bir yıldırıma benzeyen Türk; dost yanında ve silahsız düşman karşısında bir seher yelidir, berrak bir göldür. Gönül açan bu yeli yıldırma, göz kamaştıran bu gölü coşkun bir denize çevirmek, tabiatı da inciten bir gaflet olur.