Benlik davasını bırak muhabbetten olma ırak, sevgi ile dolsun yürek hoşgörülü olmaya bak.

Aşk, iki iken bir olmak demektir.

İlla yanyana olalım demiyorum ki sana, can cana olsakta yeter mesela.

Bizler muhabbet fedaileriyiz, husûmete vaktimiz yoktur.

Türklerin birbirine kaynaşması ve birbirlerine olan muhabbetleri başka hiçbir millette yoktur.

Dünyada kim kimi severse, ahiretde sevdiğinin yanında haşr olunacaktır. İnsan dînini kimden öğrenirse, onu çok sever.

Mahlûkâtın yaratılmasına sebep olan muhabbet sıfatıdır.

Evliyayı seven kazanır, işin aslı muhabbettir.

Her şeyin yenisi makbuldür, iki şeyin eskisi makbuldür. Biri muhabbet, diğeri ahbabdır.

Allahü teâlânın sevdiklerini sevmek, dünya muhabbetini kalbden çıkarır.

Gönlü geniş insanları seviyorum. Vefakar insanları, kusur kapatanları, kendi gibi davrananları; başkası olmayanları seviyorum.

İyi akşamlar İstanbul, iyi akşamlar Beylikdüzü! Sizden bir şey istiyorum: Yanınızdaki hemşehrinizle elinizi tutarak ayağa kaldırın, hep beraber, el ele. Barışmaya geldik, buluşmaya geldik, uzlaşmaya geldik, konuşmaya geldik. Birbirimizi sevmeye geldik.

Fırsat el vermiş iken vakti ganimet bilelim / Ömrümüz hâsılını mihr ü muhabbet bilelim.

Koşullar ağırdı ve ben seni o zamanlarda da seviyordum.

Üç şey muhabbet doğurur: Din, tevazu ve bahşiş.

Sana rağbet ve muhabbeti olan kişiye rağbet etmemen, nasibinde noksana düşmendir. Senden hoşlanmayana rağbet etmense alçalmandır.

Allah’ın muhabbetinde samimi olan, ne ayıp işitir, ne de kulağına ayıp gider.

Kulun Allahü teâlâyı sevmesinde samimi olup olmadığı, başına bela ve musibet geldiği zaman ortaya çıkar. Bela ve musibet geldiğinde sabır ve sükun halini muhafaza edebiliyorsa, o gerçekten Allahü teâlâyı seviyor demektir. Musibet ve fakirlik zamanında sebat gösterebilmek bu sevgiye delil ve alamet yapıldı. Birisi Hz. Muhammed'e; "Ben seni seviyorum" deyince; "Fakirlik için bir elbise hazırla" buyurdu. Bir başkası gelip Hz. Muhammed'e; "Ben Allahü teâlâyı seviyorum" deyince; "Bela için elbise hazırla" buyurdu.

Allah’ı tanıyan O’nu sever. O’nu seven O’na uyar.

Allah’ın muhabbetinde samimi olan, ne ayıp işitir, ne de kulağına ayıp gider.