Ben zannediyordum ki ömürlerimizin teknesini istediğimiz sahile götürmek için yalnız onun dümenini ele almak kafidir... Şimdi anlıyorum ki değilmiş... Yollar görünmez kayalarla doluymuş... Onlara çarpmamak lazımmış... Daha fenası gizli cereyanlar varmış ki insan onlara kapıldığı zaman yolun değiştiğini, gittikçe uzaklaştığını farkedemezmiş... Ta kendisini başka sahillere düşmüş görünceye kadar...

Sonuçlarını bilmiyor muydum, hayatımı ve varlığımı değerli kılan her şeyin, evet her şeyin yıkımı olacağını bilmiyor muydum? Evet bütün bunları biliyordum.

İnsan zorunIuIuğa neden maruz kaIdığım biIemediği takdirde, özgür oIamaz ve kendisini zorunIuIuktan kurtarmaya çaIışması da onu hiç bir zaman özgür kıImaz.

Yaşamında bir amaç bul ve ona göre yaşa derler. Ama bazen ancak yaşayıp bitirdikten sonra yaşamının bir amacı olduğunu fark edersin

Hiç kimsenin bir yerlere varmak için çabalaması, gerekmez. Çünkü, aslında hepimiz varmak istediğimiz yerdeyiz.

Benim misyonum şudur: Ben ne bir Kürt'ü vereceğim ne bir karış toprak vereceğim. Ben, hep Kürtlere sevgiyle yaklaştım. Kürtler olmazsa biz olamayız. Onlara hep kardeşlik getirdim, hep kardeşlik sundum. Ankara DGM'nin bir hakimi Turgut Okyar'dır, birisi de Orhan Karadeniz'dir; ikisine de geldiğim zaman ellerim kelepçeli şunu söyledim: ‘Değerli yargıçlar, bir gün bu ülkedeki Kürtlerimiz bizden ayrılmak istemezlerse, nihai olarak ayrılmak istemezlerse, sizin yüzünüzden değil, bu ülkede bir Yalçın Küçük olduğu için ayrılmayacaklar,' dedim.

Yeni insan, yeni tarih demektir. Ben insanın geleceğini değiştirmek için tarihini değiştiriyorum.

Tarihini değiştiremeyenler, talihini değiştiremezler.

Benim yaptığım tarihimizi zenginleştirmektir. Bu, tarihimizi halklaştırmak ve insanileştirmek anlamındadır. Bunları yaptığım için bana husumet düzenlemek, halk'tan ve insan'dan kopuş dürtüsünü özgürleştirmektir.

Dünyanın ışığı sizsiniz. Tepeye kurulan kent gizlenemez. Kimse kandil yakıp tahıl ölçeğinin altına koymaz. Tersine, kandilliğe koyar; evdekilerin hepsine ışık sağlar. Sizin ışığınız insanların önünde öyle parlasın ki, iyi işlerinizi görerek göklerdeki Babanız’ı yüceltsinler!

Onlar evrim dediler, bu yaptıklarımız devrim dediler... Ah zekâsına kedi işeyesi nefer; her şey kader!

Kaç tabut gömülecek yeraltına ve kaç kişi gidecek habersiz uzaklara? Kaç yalan yıkacak güvenleri? Kaç satır yazılacak kader kitabına ve kaç dua edeceksin tanrına, kaç damla gözyaşı dökeceksin?

Benim kaderim ağlamak, alnımda ağlamak yazıyor.

Kendimi 40'lı yaşlara hazırlıyorum. O yüzden de arkadaşlarıma, “40 bakımına girdim” ya da “Tadilattayım” diyorum. Şunu fark ettim ki ben, cilt sorunu yaşayan genç kızlarımıza karşı da bir misyon üstlenmiş oldum.

Ölüm eski bir olaydır, ama her insana yeni görünür.

Türkler uğrayabileceği bütün aldatmacalara uğradı. Son ocaktayız. Artık her Türk tüttürülmesi gereken son ocakta bulunduğu bilincine ermelidir.

Uyuma taklidi yapan kimseyi uyandırmanız mümkün değildir.

1948 yılından bu yana işgal altındaki Filistin halkına özellikle selamlarımı gönderiyorum. Onlarla savaşımız ve kaderimiz birdir. Filistin halkı, Allah'ın izniyle Filistin topraklarında siyasi varlığına, topraklarına ve devletine sahip olacaktır.

Ve herkes bir gün gider. İnsan kendine kalır sonunda.

Dünyadaki her şeyin Allah katında belirlenmiş bir ecele kadar devam ettiğini bilmemiz, benliğimize izzet kazandırır.