İşleyebileceginiz en büyük günah, başkasından nefret etmek değil, ona kayıtsız kalmaktır. İnsanlık dışı olmanın özü nefret değil, kayıtsızlıktır.

Korkuyorum, bir gün biri çıkıp ''Ey insanoğlu!'' diyecek ve kimse üstüne alınmayacak.

Askerler, kendinizi bu zebanilere teslim etmeyin. Sizi küçümseyen, sizleri köle yapan yaşamlarınızı sistematikleştiren, ne düşüneceğinizi, ne hissedeceğinizi, ne yapacağınızı söyleyen sizi terbiye eden, size koyun gibi davranıp, savaşa gönderen bu insanlara. Kendinizi makine kalpli, makine düşünceli, bu makine kalpli, makine adamlara teslim etmeyin. Sizler makine değilsiniz, sizler koyun değilsiniz, sizler insansınız. Kalbinizde insanlık sevgisine sahipsiniz. Sizler nefret etmezsiniz sadece hiç sevilmemiş olanlar nefret eder hiç sevilmemişlik doğal olmayandır. Sevgisiz ve nefret dolu olmayın. Askerler, kölelik için savaşmayın, özgürlük için savaşın!

Organize dinler insanlığa savaş, kin ve nefret getirmiştir.

Ancak ölüme kendi üyeleri kadar kayıtsız kalan bir insanlık, kendisi de ölmüş olan bir insanlık, ünümü sayısız insana idari yöntemlerle uygulayabilir.

Ne sevgiye ne de nefrete yol açmamak dünya bilgeliğinin yarısıdır: hiçbir şey söylememek ve hiçbir şeye inanmamak da öteki yarısı.

Acı çekmeyenler, başkalarının acı çekebileceğini akıllarını bile getirmezler.

Sizi nefret etmemeye çağırıyorum. Çünkü nefret, insanın adil olmasına yer bırakmaz, insanı kör eder ve tüm düşünce kapılarını kapatır.

Sizi nefret etmemeye çağırıyorum. Çünkü nefret, insanın adil olmasına yer bırakmaz, insanı kör eder ve tüm düşünce kapılarını kapatır.

Günah sadece diğer insanların canını gereksiz yere yakmakta yatar. Diğer bütün günahlar uydurulmuş saçmalıklardır.

Dinden nefret ettiğim için, dini olan insanlardan nefret ettiğimi öne sürmek, kanserden nefret ettiğim için kanser olan insanlardan nefret ettiğimi öne sürmeye benzer.

Ne hayvan, ne de insan sevmem. Hele insanlar benim iğrendiğim yaratıklardır.

Dünyamıza verdiğimiz zararlar ile ilgili gerçekler apaçık ortada. Ürettiğimiz çöp, kirlettigimiz doğa, hava ve sularımıza yaptıklarımızı bilmemize rağmen, bilmiyormuş gibi yapmayı tercih ediyoruz.

Raydan çıkmış bir tren gibi, uygarlık kendi üretimimiz olan raylardan çıkıp yok oluşun duvarına toslamaya doğru son hızla gidiyor. Koltuklarında rahat rahat oturan, gülen, eğlenen ve pencereden dışarıya bakmayan insan yolcular var.

Vur dediler… Durdu!.. Namlusunu indirdi yere... Nefret kalbini yakıyordu... Döndü, baktı “Vur” diyenlere, gözünde şimşek çakıyordu...

İnsan şu dünyada tüm vaktini öldürmeye ya da tapınmaya harcıyor, hem de ikisini aynı anda: Senden nefret ediyorum!

Tanrı', düşüncelerimizin bir kısmını işgal ettiği sürece, insanlık insanın nefreti ve düşmanlığını acı çekmekten memnun olmalıdır.

İnsanlık, iki tür insandan oluşur - sevenler, üretenler, nefret edip yok eden insanlar.

Evren o kadar insan değil ki, insan hakkında çok az düşünce ile yoluna devam ediyor. O sadece bir olay, bir son değil.

Ben insanlardan nefret ediyorum. Onlardan iğreniyorum. Bütün insanlara bunu söyleyebilirsin.