İnternet sadece sınıfların etrafında notlar geçen bir dünyadır.

Pek çok nedenle, bugün henüz 'daraltılmış' bir dünyada yaşamakta olduğumuzu düşünmeye eğilimliyim. Ve bu daraltma, gerçek anlamıyla teknolojiler tarafından gerçekleştirilmiş bulunuyor televizyon ile genel salaklaşma halinin, bilgisayar ile bir tür otizmin, iletişim kolaylıklarıyla.

Radyonun ne kadar mühim olduğunu şimdi daha iyi anladım. Mağlubiyetimizin tek sebebi radyodur.

İnsanlar internette bir trilyona varan cevap aramış, mesele şu: önceden bunca cevabı kimden alıyorlarmış.

Milyonlarca yıl insan türü hayvanlar gibi yaşadı. Ancak sonra bir şey oldu tüm hayal gücümüzü ortaya çıkaran. Konuşmayı ve dinlemeyi öğrendik. Konuşma fikirlerin iletişimini sağladı, insanlığın birlikte çalışıp imkansız şeyler başarmasını da. İnsan türünün en büyük kazanımları konuşma ile geldi, ve en büyük hataları konuşmamaktan. Böyle olmamalı. En büyük umutlarımız gelecekle birlikte gerçek oluyor. Teknoloji kullanımı ile, imkanlar sınırsız. Sadece konuşuyor olduğumuzdan emin olmamız gerek.

İnternete karşıtlığım her geçen gün daha da artıyor.

Cep telefonları yanlış adlandırılmıştır. İnsan bilgisine giriş kapısı olarak adlandırılmalıdır.

Rahatsız edici, anlamsız, gerçek değil. Havada bir yerde bulunuyor.

İnsanlık tarihinde ilk defa insanların çok daha fazla sayıda insanla zengin bağlantıları sürdürmelerine olanak tanıyan teknolojiye sahibiz.

Internet ve sosyal medyanın yararları tartışılmaz biçimde olağanüstüdür. Birçok yönden yaşamak için tarihin en iyi dönemindeyiz. Ama bu teknolojilerin belki de istenmeyen yanetkileri var. Belki bunca özgürleştiren ve eğiten teknolojiler aynı zamanda insanların her şeye hakları olduğu duygusunu hiç olmadığı kadar azdırdılar.

Eğer İnternet bilgisayar sektörünün geleceği değilse ayvayı yedik demektir. Ama eğer öyleyse, hepimiz altınız.

Giderek kusursuzlaşan araçlar da bu bilgi aktarımına katkıda bulunuyor, ama duyguların aktarımı?

İletişim araçlarımız ne kadar ayrıntılı olursa, o kadar az iletişim kurarız.

Hala İnternet'in başlangıcındayız. Bunu akıllıca kullanalım.

Hiç kimse İnternetin sahip olacağı etkileri hayal edemezdi.

Herkes konuşmanın tam ortasında kafasına estiği gibi telefonu kapatıveriyordu.

Eğitim, bir barış ve huzur köprüsüdür. Köprüler; daima insanları insanlara, ülkeleri ülkelere yaklaştıran; uzakları yakın eden yapılar olmuştur. Duvarlar ise insanları ayırmış, bölmüş ve onları birbirine düşman değilse bile yabancı kılmıştır. Şimdi daha çok köprü yapmalı ve duvar örmeyi artık unutmalıyız. Günümüzde, teknoloji sayesinde, ayrımları ve ayrılıkları ortadan kaldırmayı sağlayan nice köprüye sahibiz. İnsanı insana, düşünceyi düşünceye, inancı inanca ve insanlığı barışa ulaştıracak çok zengin argümanlara sahibiz. Yani kullanabileceğimiz pek çok köprümüz var. Fakat, bu köprülerin, geçmişe göre, bizi birbirimize daha fazla yaklaştırdığını söyleyebilir miyiz? Birbirimize daha çok hoşgörü ile baktığımızı, birbirimize karşı daha toleranslı olduğumuzu söyleyebilir miyiz? İste bunun üzerine düşünmeliyiz

İnternet’in yararları yönünden şüphem var. McDonald's, Coca Cola'dan oluşan aptal Amerikan kültürünün diğer ülkeler üzerindeki etkisini artıracak araca dönüşmesinden korkuyorum. Ben biraz eski kafalıyım. Kitapları tercih ediyorum. TV'de bile yararlı bilgi, işe yaramaz şeylerin çok küçük parçası. Web ise ağzına kadar ticari çöp, pornografi, saçmalık dolu. İyiyi kötüden ayırmak zor.

Ucube, başkalarıyla telefondan bahsetmek için telefonu kullanandır.

Bundan 5-10 sene önce bu işe niyetlenmiş olsam başarıya ulaşamazdım, çünkü internet yoktu, gerekli bilgiye ulaşamazdım.