Biz "devlet" dediğimizde, devlet biziz, o biziz, o proletarya, o işçi sınıfının öncü muhafızı.

Üretim araçlarına sahip olmayan büyük gruba yani işçi sınıfına dahilseniz, çalışmadan yaşayamazsınız.

Proletaryanın zincirlerinden başka kaybedecekleri şeyleri yok, kazanacakları bir dünya var. Bütün ülkelerin işçileri, birleşin!

Tarihin yörüngesi, en ufak ikircikliğe yer bırakmayacak ölçüde işçi sınıfı'nın yörüngesine girmiştir.

Biraz tarih biliyorum, bana göre Deli İbrahim'den sonra Türkiye'de hükümet etmeye gelmiş en bilgisiz kimsedir. Sabri Ülker'in bisküvi kutularını saymayı bilebiliyor

İşçi sınıfı dalkavukluğu işçi sınıfını sıfırlamaktır.

1 mart tezkeresi sadece Türkiye'den, o zaman bir devlet olan Irak'la sınırından Amerikan askerlerini geçirmek üzerineydi. Ancak bu medya ve o zamanki hükümet bütünüyle sanki Türk askerleri de Kuzey Irak'a girecekmiş izlenimini verdi. Reddinde bu nokta önemlidir.

Kundera çıktı, Türkiye'de yer yerinden oynadı, o zamanlar en sevdiklerim bile müridi olma yolundaydı ve ben, çok tatsız bir iş yaptım, bir cahil ve ihanete tapınan bir dejenere olduğunu kaydettim; Sovyetler yıkıldıktan sonra artık köşesinde bir zavallıdır.

Vergi toplayamayan devlet, devlet vasfına sâhip değildir.

Silahlı kuvvetler Başkomutanının emirlerine uymak ve girişilen harekata derhal son vermek şartıyla, şimdiye kadar kan dökülmesine meydan verilmemiş olması göz önünde tutularak harekata katılanlar hakkında hiçbir cezai takibat yapılacağına hükümet başkanı olarak söz veriyorum.

Sultanım, günümüzde artık devletler dinden ve geleneklerden gelen kurallara göre değil, akıl ve bilim ilkelerine göre yönetilmektedir.

Ey zavallı, boş yere yakınma, bağırıp çağırma; Çünkü ezilenlerin ahını işiten hükümet bunu musiki sanıyor!

Hükümetin yaptığı batıcılık değil, yalakalık.

Türkiye ’de solun rotasını işçi sınıfı mücadelesi çizmemiş, Kurtuluş Savaşı ’ndan gelen kadrolar, “Bir de sol renk koyalım buraya” diyerek belirlemiştir.

Yeni oluşacak hükümet, ülke tarihindeki en aşırı ve çılgın hükümet olacak.

Yukarıda bizi izleyen bir şey olduğunu düşünüyorum, maalesef onun adı hükümet.

Hükümeti kontrol eden halktır, hükümet halkı kontrol edemez.

Barışta ve savaşta hükümetin amacı, hükümdarların veya ırkların şanı değil, sıradan insanın mutluluğudur.

Oligarşileri zengin ve hükümetleri yoksul olan, demokratik deneyimleri olmayan ülkelerde, siyasal hizipler arasındaki mücadele kaçınılmaz bir şekilde şiddete yol açar.

Din, bütün yaşamı boyunca çalışan ve yokluk çekenlere, bu dünyada azla yetinmeyi, kısmete boyun eğmeyi, sabırlı olmayı ve öteki dünyada bir cennet umudunu sürdürmeyi öğretir. Oysa yine din, başkalarının emeğinin sırtından geçinenlere bu dünyada hayırseverlik yapmayı öğreterek, sömürücü varlıklarının ceremesini pek ucuza ödemek kolaylığını gösterir ve cennette de rahat yaşamaları için ehven fiyatlı bilet satmaya bakar. Böylelikle din, halkı uyutmak için afyon niteliğindedir.