İnsanlar tekrar tekrar mutsuzluklarını anlatıp duruyorlar. Hatta abartıyorlar bile, süslüyorlar, büyütüyorlar. Olduğundan daha kötüymüş gibi gösteriyorlar. Neden? Riske atacak hiçbir şeyin yok. Ama insanlar bilinene tanıdık olana yapışıp kalıyorlar. Tek bildikleri mutsuzluk bu onların hayatı. Kaybedecek bir şey yok ama kaybetmekten de çok korkuyorlar.

Yaşamanın amacı alışkanlıktı, rahatlıktı. Çoğunluk çabadan, yenilikten korkuyordu.

Hiçbir şeyi riske atmayan, hiçbir şey yapmayan, hiçbir şeye sahip olmayan, hiçbir şey değildir. Acıdan ve kederden kaçabilir ama öğrenemez, değişimi hissedemez, büyüyemez veya yaşayamaz.

İnsanları asla değiştiremezsiniz. Aksi takdirde, önce siz hayal kırıklığına uğrarsınız, sonra deliye dönersiniz.

Alışkanlık zincirleri çok hafif hissedilir ama kırmaya çalışınca ne kadar ağır olduğunu anlarsınız.

Alışkanlığın zincirleri kırılmayacak kadar ağırlaşana dek, hissedilmeyecek kadar hafiftir.

Eski alışkanlıkları bırakmak zordur. Bu nedenle de herşey eskisi gibi sürüp gitti.

Değişim korkusunun ve fiziksel acının hissedildiği yer aynı. Sosyal ya da duygusal acı aynen fiziksel acı gibi gerçek ve yoğun hissediliyor.

Belki bazı kişilikler, kozadan çıkmak istemiyorlardır; o, ölüm kozası bile olsa.

Sonra insanlara güvenmemeyi öğrenirsin, ama onlar değiştin sanırlar.

İnsanlar çok değişti; dikkat etmek lazım. Biriyle el sıkıştıktan sonra, beşi de yerinde mi diye parmaklarını saymak zorundasın.

Kendimi kendim yapan şeylerden vazgeçtim, mesela dudak kalemi kullanmıyorum artık.

Egolarımızdan kurtulamadığımız için alışkanlıklarımızdan vazgeçemiyoruz.

Karanlıkta aylak aylak dolaşarak aradı bir dostum ışığı, ben evimde sıcak çorbama daldırırken kaşığı. Birbirimizi karanlık kamufle etmişti ve durum kötüydü. Diğerlerini ışıklar bronzlaştırdı, tenler ölüydü. Birisi kalbini tâmir ettirdikten sonra hiç ağlamadı. Diğer dostum son yediği kazıktan sonra hiç konuşmadı. Derler ya, ağzını bıçak açmadı, diğer dostum Hakk'a karşı geldi beli bir daha doğrulmadı.

Her gün olumlamaları kullanmak, hayatımızı değiştirmek için yapabileceğimiz en kolay şeylerden biridir.

Ekonomi bir risktir, siyaset bir risktir. Aslında hayat bir risktir. Risk almazsanız başarıyı yakalayamazsınız... Bugün Türkiye, statik dış politikadan dinamik dış politikaya geçmiştir. Türkiye'nin dünya ile arasındaki perde kalkmıştır, ufku genişlemiştir.

Özgürlüğün tehlikelerinden ve karanlık yönlerinden korkmamalıyız.

Evrendeki tüm canlı ve cansız varlıkların ortak özelliği olan hep olduğumuz gibi kalma arzusu, ani ve daha önce yaşanmamış bir değişime maruz kalma çekincesi, ölümden sonrası fikrini doğuran üstü kapalı sebebin ta kendisidir.

Aynı kişi olmanı bekliyorlar: Aynı düşman. Aynı sevgili. Aynı çocuk. Aynı yazar. Aynı esnaf. Aynı isyancı. Aynı çizer. Aynı arkadaş. Aynı amatör. Aynı tanıdık. Aynı yabancı... Seni "öyle" tanımış olanlar, seni hep "öyle" görmek istiyor: Hâlbuki eski düşmanların bile en temel stratejik hatasıdır "seni hâlâ o kişi sanmaları".

Önleyici savaşa girmek ölüm korkusuyla intihara teşebbüs etmek gibidir.