Çoğumuz, eleştirilerle kurtulmaktansa övgülerle mahvolmayı tercih eder.

Bazı müşteriler sadece içki ikramı beklemez, bir kültür atmosferi de beklerler.

Kitaplara da insanlara davrandığımız davranırız. Onlardan hep bizleri alıştırmış oldukları şeyi bekleriz.

Övgü kolonya gibidir; koklanmalı, ama yutulmamalıdır.

İnsanları görme biçimin onlara davranış biçimindir; ve onlara davranış biçimin onların nasıl bir kişi olacaklarıdır.

Övgünün samimi olduğuna kolayca inanırız: Kim bize doğruyu söylerken neden yalan söylesin?

Benim güzelliğimin bir kısmı da, çok zengin olmamdır.

Herkesin anlayış derecesi farklıdır. Anlattığın her şeyi anlamalarını bekleme. Çünkü bu karşıdakinin kapasitesine bağlıdır.

Yazdıklarımla Türk düşüncesini altüst ettiğimi kabul ediyorum. Bana yöneltilen her türlü övgü ve bu arada husumetin kaynağında bu altüst edişin bulunduğunu biliyorum.

Olması gereken şeylerin adını iyilik yapmak koymuşlar.

Sanatını icra eden her sanatçının belli miktarda cazibesi, albenisi vardır. İnsanlar sanatçıları kafalarında kurarlar, onları belli kalıplara sokarlar ister istemez. O sanatçıya ulaştıklarında belki akıllarındaki kişi yok oluverir ve o kişi yepyeni bir kişi olarak doğuverir.

İnsanlar değerli olmayı unuttular, önemli olmaya çalışıyorlar.

Egolar konusunda bir anlam karmaşası var. Elbette sanatçıların egoları yüksektir. Değerlendirilmesi gereken nokta; hangi alanda egolarının yüksek olduğudur. Sanatçıların eserleri ve eylemleri geniş kitlelere hitap eder. Her sanatçı bunu arzular da... Ama ben, yapılan işin kameralarla aşk yaşamak için araç olarak kullanılmasının, sanatçılık egosuyla ilgisi olmadığını düşünüyorum. Ve üzülerek söylüyorum; meslektaşlarım bunu yapıyor. Asli işlerini kendilerini sürekli ekranlarda görme adına sislerin arasına itiyorlar. Bu nedenle müzik sektöründe işler kötüye gidiyor.

Daha önce başörtüsü konusunda yapılan Anayasa değişikliğini Anayasa Mahkemesinden geri çevirdiler ama iklim, mevsim değişti; temel hak ve hürriyetlerin düzenleme konusu olamayacağı aşikar olmasına rağmen yasa değişikliği teklifi verilmesi zorunda kalındı. Niçin? Millet uzlaşma, birlik beraberlik bekliyor. Aynı ailede hem başörtülüsü hem de başı açığı var ama bunların birbirine mesafeli bakabilmesi mümkün değil. Gelecek dönemde bu konuyu milletimizin gündeminden tamamen çıkaracağız. 85 milyon bunun arkasında, hiç şüpheniz olmasın.

Daha iyisini tanımayan ve kıyaslama yapamayan bir insanın kendi yaşama şekliyle yetinip memnun olması olağandır.

Ve İnsanlar her şeyi yapmayanlardan, her şeyi yapamayacak olanlardan bile her şeyi bekleyerek yaşıyorlar.

Eskiden böyle değildi . İnsanlar giderek kopuyor birbirlerinden. Tümü yaşam kavgasına düşmüş.

Yol, boşluktur. Kişi kendisini ortadan kaldırdığı zaman bir boşluk oluşur. Bir insan ‘Ben’ dediği sürece kendi yolundaki bir taştır. Kendini ortadan kaldırdığı zaman ise ‘yol’dur, ‘boşluk’tur. Herkesin aradığı ‘gerçek-kendi’dir, yani tanrı. Sahte benlik (ego) ortadan kalktığında insanın olabileceklerinin sonu yoktur.

Çok mu konuşuyorum? Çok konuşuyorum. Düşünüyorum konuşuyorum. Keşke diyorum Düşünsem de konuşmasaydım. Budur bekledikleri.

Gün ola devran döne. Umut yetişe.