Sadece bir iyi vardır, bilgi; ve sadece bir kötü vardır, cehalet.

İyilik sonuçtur kötülük sebep, iyilik uzun kötülük kısa sürer, iyilik yavaş gelir yavaş gider, kötülük hızlı gelir hızla kaybolur gider, iyilik yüzeyseldir kötülük derin, iyilik dengeyi bozar kötülük kurar ve dahi iyilikten sonra kayıp kötülükten sonra kazanç gelir; buna rağmen ama her kötü bu kadar kötüyken bile bir iyi bulmak, kötüyken bile düşmeyen kıymetinin algılandığını sınamak için kötüdür.

İyilik iyi olarak devam edebilmek için iyi olmayandan geçmek zorundadır, çünkü ancak bu durumda iyilik kendi üzerinde bir denetim kazanarak canlılığını sürdürebilir, denetimsiz her şey sonsuz bir enerjiye sahip olmadıkça ölmeye mahkumdur çünkü; buna rağmen hiç vaz geçmeyen iyiler de gördüm dünyada, enerjileri yüksek ve kötülük öğrenmemiş gibiydiler daha çok... Bilmemenin verdiği sonsuz bir tekrar var sanki, o yüzden sonsuzluğa enerjiyle değil bilmeyerek geçecektir insan; insanlığın sonsuz iyiliği bilgi insanın yakasını bıraktığında ya da bilgiye ihtiyaç duyulmayacak bilgeliğe ulaşıldığında kurulacaktır.

Bazılarında kötülüğün bazılarında iyiliğin sevimsizliği vardır

Belki bütün insanlar haindi. İyiler yalnızca yol ayrımına gelmemiş hainlerdi.

İyilik demek kimseye kötülüğü dokunmamak değil, kötülük yapacak cevheri içinde taşımamak demektir.

Kötü olmamızın tek bir nedeni vardır, o da bilginin yok olmasıdır.

Ne var ki anlamadığı şeye önem atfetmek cahilin doğasında vardır.

İstediğin kadar neşeli, iyicil, açık fikirli, başkalarına zararı olmayan biri ol: Bazıları mühürlüdür ve seni karanlığa çekmek isterler. Bazı insanlar, başka insanların karanlığına maruz kalmaya fazlaca alıştıkları için, senin aydınlığını bile kötüye yorarak, hakkında olmadık kusurlar üretebilirler.

Her birimiz Cennet'i de Cehennem'i de içimizde taşıyoruz.

Sana kızmıyorum, çünkü, bütün iyi insanlar gibi, kötülüğünü farkında olmadan yapıyorsun…

Her türlü kötülüğü beklerim senden; bu yüzden istiyorum senden iyiliği.

İnsanların iyi olmasını beklememeli, kötü olmalarını imkansız kılmalıyız.

Toplumda her zaman iyiler ve kötüler vardı. Kötüler amip gibi bölünerek çoğalıyorlar. Bizim de bu hususta işi ciddiye alarak Voltaire’in de dediği gibi iyilerin de örgütlenmesi lazım. Kötüler hep vardı. Her insanda insanlığın her hali mevcut. Hangi ailede yaşıyorsan o çizgileri alarak büyüyorsun.

Hiç kimse saf iyi ya da saf kötü değildir. Salt kötülükleri görmek bir süre sonra şüphe, depresyon ve umutsuzluk denizinde boğar insanı. Nefret dolu bir yaşam, mutsuz bir yaşamdır.

Bir kimse kendine iyilik eden birisine kötülük ederse, kendisine hiç iyilik etmemiş olan insanlara kesinlikle kötülük edecektir: böyle bir adam yaşamaya layık değildir.

İnsanların zayıflıkları, hayırdan çok kötülüğe düşkünlüklerinden gelir.

İyilik, ilk öğretilendi. Ancak geçerli değildi. Savaşlar, ihanetler ve yalanlar insana aitti. Ve pişmanlık ya da komşunun hayatını eleştirmek, iyi olmaya yetmiyordu. Hiçbir şey, iyi olmak için yeterli değildi. Çünkü dünya ve insan eti, iyilikten yoksundu.

İyi insanları yönetmek zor değildir. Hiç zor değildir. Kötüler de zaten yönetilemez. Yonetiliyorsa da ben duymadım.

İnsanlar hak etmedikleri kendilerine gelen kötü şeylerden şikayet ediyorlar, ancak nadiren iyiden bahsediyorlar.