İnsanın dostu yoktur, saadetin dostu vardır.

Bir insan gördükleri kadardır.

Kitaplar bize böyle olağanüstü insanlar olduğunu söylerler, buna karşılık kendi deneyimlerimiz ne gösterir?

Dostluk sadece gölgede değil, güneş ışığı altında da değerlidir.

İnsan iki şekilde kendini yanıltabilir, ilki olmayan bir şeye inanarak, ikincisi olanı görmeyerek.

Hayatımın ilk dersi; kimse sürekli açık gözlerle dünyaya tahammül edemez.

Sonsuz uzayda etrafında bir düzine daha küçük kürenin döndüğü yuvarlak, ortası sıcak, üzerindeki küflü tabakanın canlı ve bilinçli varlıklar ürettiği soğuk sert bir kabukla kaplı sayısız aydınlık küre - bu ... gerçek dünya.

İnsan arkadaşlarıyla gurur duymuyorsa, neyle gurur duyacak ?

Olanaksız; sizin ışığınızı size yansıtan kaç kişi tanırsınız?

Bir zamanlar insana, kendisini zorba bir dinin yarattığı korkulardan ve ön yargılardan kurtaracak fikirleri ve gücü vermiş olan aynı girişkenlik, şimdi insanı kendi çıkarlarının kölesi haline getiriyor.

Her şey gerçeği andırıyor, her şey bir erkeğin başına gelebilir.

İhtilallerde iki çeşit insan vardır: İhtilali yapanlar ve ihtilalden çıkar sağlayanlar.

Bir insan hakları için değil, çıkarları için daha büyük bir savaş verir.

Her insan için kurgu yaşama dönüşüyor.

...Benim de edebiyatımda savrulma, dağılma, peyzaj hikâyeleri kaçtığım şeyler. İnsanı yakalamak, insanın içindeki o ne olduğu belirsiz özü bulmak üzerine yazıyorum. Daha nötr kalıyorsun. Geçmişe ve birikimlerine bakıyorsun. Ne görüyorsan onu yazıyorsun.

İnsan,her şeye kapılmamalı: Sesin ses olduğunu, insanın insan olduğunu anlamalı, düzen anlayışının, duygu ifadelerinin ve estetik dayatmaların basmakalıplığından uzak durmayı bilmeli.

Doğanın tüm güçleri kendi yollarına gider; insan onlardan yararlanır ya da elinden gelenin en iyisini yapar.

Biz kendi yarattığımız bir dünyada yaşıyoruz.

Ağaçlar insanlar gibidir ve birbirlerinin dostluğundan keyif alırlar. Yalnızca birkaçı sever yalnızlığı.

Kimi işlerde en ummadığın insan, canını ciğerini verir.