İnsan, tebessümle gözyaşı arasında gidip gelen bir sarkaçtır.

Sevincin kapıları, acıların anahtarlarıyla açılır.

Sevinciniz peçesini kaldırmış kederinizdir. Daima birlikte gelirler. Biri yanı başınızdayken, diğeri yatağınızda uyuklamaktadır.

İnsanın hayatında neşenin yeri olduğu kadar hüznünde yeri olacaktır.

Acılar ve sevinçler, birbirine komşu.

Yalnızca insan çıplak olarak dünyaya fırlatıldığı günde ağlar ve inler. Hiçbir canlı ondan çok gözyaşına boğulmaz… Hem de yaşamın henüz başlangıcında. O ünlü ilk gülümseme ise her çocukta en erken 40 günden sonra görülür.

Kaç tabut gömülecek yeraltına ve kaç kişi gidecek habersiz uzaklara? Kaç yalan yıkacak güvenleri? Kaç satır yazılacak kader kitabına ve kaç dua edeceksin tanrına, kaç damla gözyaşı dökeceksin?

Serçeler gibidir insanlar, ilelebet uçmaz düşer.

Ve İnsanlar her şeyi yapmayanlardan, her şeyi yapamayacak olanlardan bile her şeyi bekleyerek yaşıyorlar.

Şunu unutmamak gerekir ki, yaşamda çoğu zaman bir durumun, bir olayın, bir eylemin karşısında değil, bir insanın karşısında bulunuruz. Ve önemli olan da bunu bilmektir.

İnsan bir mendille gezmeli hayatı, ne zaman ağlayacağı bilinmez ki.

Bunlar hepimizin yaşadığı ya da yaşayacağı şeyler. Ölümleri kabullenmek elbette kolay değil, çok kısaca anlatılabilecek bir konu da değil. Ancak hayatın parçası. İnsan her gün bir şeyler öğreniyor ve hayatın öyle garip bir dengesi var ki siz isteseniz de, istemeseniz de devam ediyor. Ve daha çok güçleniyorsunuz. Kırılganlığa gelince; ben zaten kırılganlığın sonradan ortaya çıkan bir şey olduğuna inanmam, belki bazı faktörler sebebiyle artıyordur; ama bence herkes biraz kırılgandır, herkes biraz hassastır.

Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır.

İnsan bir şey yapmaya hep geç kalırdı.

Dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz. Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır. Tramvaylardaki tutamaklar gibi. Uzanır tutunurlar. Kimi zenginliğine tutunur; kimi müdürlüğüne; kimi işine, sanatına. Çocuklarına tutunanlar vardır. Herkes kendi tutamağının en iyi, en yüksek olduğuna inanır. Gülünçlüğünü fark etmez.

İnsan hayatı doğadaki bütün canlıların hayatından daha önemlidir, bunu düşünüyorum böyle savunuyorum.

Herşeyi dengede tutmak iyidir. Herşeyi uyumlu tutmak daha iyidir.

Bir insanın gerçekten test edilmesi, onun kendisi için hazırladığı rolü ne kadar iyi oynadığı ile değil kaderin ona belirlediği rolü ne kadar iyi oynadığı ile olur.

Başkalarının hayatını o kadar merak ediyorsanız, roman okuyunuz.

Hayatta hiçbir şey insan hayatı kadar değerli değildir.