İnsan her şeyi anlayabilir... Meltemin nasıl estiğini de, güneşte olup bitenleri de...Gel gelelim, kendisinden başka bir insanın burnunu neden başka türlü sildiğini bir türlü anlayamaz.

Ve benim insana bakışım şu, insan denen varlık, tepesine çıkamayacağım kadar yüksek, dibine inemeyeceğin kadar alçaktır. Çünkü insan çok karmaşık bir yapı; kültürüyle, edimiyle, işiyle, emeğiyle, kendini bezemesiyle, süslemesiyle, güzelliğiyle... Önemli olan tepesine çıkıp taç olmak ya da ayağının dibinde toprak olmak değil onunla lisân-ı hâl ile bir yerde buluşabilmek.

Deli dedikleri etrafında neler döndüğünü çözmeye başlamış bir insandır hepsi bu.

Kendinizden daha yüce olan bir tanrı yoktur.

İnsanın, zihni ve tutkuları eğer o büyük engel olmasa bir kartal misali uçmasını sağlayabilirdi.

Ne o beni kandırmıştı. Ne ben onu baştan çıkarmıştım. İkimiz de bildiklerimizin ötesine, bulduklarımızın üstüne çıkmak istemiştik. Bir noksanlığı var sanıyorduk bütün olanların belki. Ama aslında bütünlüklerimize bahaneydik…

Bir insanı bulunduğu mevkiyle değil, göz koyduğu mevkiyle ölçmek gerekir.

İnsanım, insana dair hiçbir şey bana yabancı olamaz.

Beyninin yapısını düşününce, insanın yeryüzünde yaptıkları az gelir.

Birçok kudretli şeyler vardır, fakat hiçbiri insan kadar kudretli değildir.

Yurdumuzun insanları çok zeki...Topraklar altında kalmış pırlanta madeni gibi.

Bütünü kavrayanlar, acil teknik anlayış eksik olduğunda bile, bütünün tüm parçalarını da kavrayacak ve bunları tanıyacak ve sıralayacaktır.

Olanaksız; sizin ışığınızı size yansıtan kaç kişi tanırsınız?

İnsanı olduğu gibi değil, olabileceği gibi vermek isterim.

İnsan anlamaya çalışacağına baskı kurar, ilişki kuracağına manipüle eder çünkü birisiyle ilişki kurmak büyük bir anlayış gerektirir.

Bazen bir şeyin içyüzünü bir anda anlamak, hayatın en değerli deneyimidir.

İnsanları anlamak için, tarihini bilmek gerekir.

İnsan o kadar harika bir varlık ki, bütün erdemlerini aynı anda saymak asla mümkün değil. Onu ne kadar çok çalışırsanız, o kadar çok yeni ayrıntı ortaya çıkar ve açıklamaları sonsuz olur.

İnsan, paranoyakça bir hırsla doğayı kendine ait kılmaya çalışmaktan vazgeçtiği anda doğanın dilinin çözülmeye başladığını görebilecekti.

Örümcek, işini dokumacıya benzer şekilde gördüğü gibi, arı da peteğini yapmada pek çok mimarı utandırır. Ne var ki, en kötü mimarı en iyi arıdan ayıran şey, mimarın, yapısını gerçekte kurmadan önce, onu hayalinde kurabilmesidir.