Adaleti aklın yardımı olmadan kullanmak imkansızdır.

Medeniyetin ilk şartı adalettir.

Güçlü olanın güçsüzü maddi manevi tanklarla, tüfeklerle acımasızca ezip geçtiği, hukukun -ama sana, bana amcamın kızı Süheyla’ya göre değil, evrensel kriterlere göre hukukun- üstünlüğü olmadığından gücünü, dolayısı ile mezalimini, Allah yarattı demeden artırdığı bir düzenden söz ediyoruz.

Bozuk adalet yeter artık! Acemi ellerde yoğrulan, iyi pişirilmemiş adalet yeter! Yeter katıksız, kara kabuklu adalet! Dura dura bayatlayan adalet yeter! Bolsa insanın önünde ekmek, lezzetliyse...

Hukuk mahkemeleri ve tüm gereçler ve hukukun ahmaklığı rasyonel bir toplum durumunda bulunamaz.

Bir insanı gerçekte yaptığı şeyden dolayı değil, onu bir daha yapmaması için cezalandırırız.

Hukukun kuvvetinin azaldığı yerde, kuvvetlinin hukuku geçerli olmaya başlar.

Adaletin bulunmadığı yerde herkes suçludur.

Yasalar örümcek ağına benzer, küçük sinekler ağa takılır kalır, büyük sinekler ağı deler geçer.

Eğer yasalara saygı gösterilmesini istiyorsak, önce saygı duyulacak yasalar yapılması lazımdır.

Mevcut yasalar hukuku temsil etmez.

Mülkün olmadığı yerde adaletsizlik de olmaz.

İyi yasalar daha iyisini getirirler; kötü olanlarsa daha kötülerini.

Adalet sistemi bir devlet için gerekliliktir.

Hukuk her şeyin kralıdır.

Kanunları sadece yargıçlar biliyorsa, o memlekette hukuk yok demektir.

İnsansız adalet olmaz. Adaletsiz insan olur mu? Olur, olmaz olur mu! Ama, olmaz olsun.

Adaletsizliğe tahammül etmek göreceli olarak kolaydır. Asıl yüreği sızlatan adaletin kendisidir.

Kurallar olması yetmez; onların adil olmaları gerekir.

Adalet sivil toplumu ayakta tutan temel politikadır.