Ülkede bu korku duvarını önce aydınım diyenlerin aşması gerek.

Unutmayalım ki cesur bir kez, korkak bin kez ölür. Önemli olan, insanın böyle bir toplumda “mezar taşı” gibi susmamasıdır.

Dinler sıradan insanlar için gerçek, aydınlar için yalan, iktidarlar içinse kullanışlıdır.

Ülkemizde artık söz gümüş, sükût altın değil; ‘sükût’ korkaklık, ‘söz’ kelle pahasına…

Toplumumuzun tarihsel koşullarındaki gerçekler arasından doğruyu bulmak ve sorunları saptamak için size rehberlik yapmak istiyorum.

Arslan köpeklere baş olursa, köpeklerin her biri karşısındakilere arslan kesilir. Eğer arslanlara köpek baş olursa, o arslanların hepsi köpek gibi olur.

Ben espri yapmıyorum. Sadece iktidarı gözlemleyip gerçekleri size aktarıyorum.

Bazen öyle diplomalı insanlar görüyorum ki, içimden bu kadar cehalet ancak eğitimle mümkündür.

Bilginin peşinden koşuyordum, elde ettikleri sonuçların gerçeğini ve nedenini takip etmekten asla korkmadım.

Korkaklar; köleliğin sükunetini, özgürlüğün fırtınalı denizlerine tercih ederler.

Bilimsel çalışmalarda, gerçeğin ötesine geçmeyi reddedenler nadiren gerçeğe ulaşırlar.

Gerçeğin yalan, yalanın da gerçek gibi göründüğü bir dönemeçteyiz şimdi.

Yalanların uzun bacakları vardır: Kendi zamanlarının önünde giderler.

İnsanların kendine karşı değil insana karşı cesareti var, halbuki ilki olsaydı, olaylara karşı da cesareti olurdu.

O büyük an korkakları horlayarak geri iter ve yeryüzünün bir başka tanrıları olan yüreklileri ise, ateşli kolları arasına alıp gökyüzüne, yiğitlerin yanına götürür.

Tiranlıklar, inançlarını hayata geçirme cesaretine sahip olmayan çekingen adamlar tarafından sürdürülür.

Hiç kimse kendisi olmaya cesaret edemiyor ve herkes beraberlik adı altında gizleniyor.

Doğru her zaman azınlıktadır.

Şans ödleğin tarafında değildir.

Ben hocayım. Ülkenin önünü açmak için yalnız okuldaki eğitim-öğretim ile hocalık bitmez. Toplum yararına da kullanmak mecburiyetindeyiz.