Göstergebilim, ilke olarak; yalan söylemek için kullanılabilecek her şeyi inceleyen bir disiplindir. Bir şey eğer bir yalan söylemek için kullanılabilecek bir şey değilse diğer yandan gerçeği söylemek için de kullanılabilecek bir şey değildir: Böyle bir şey aslında "söylemek" için de kullanışlı bir şey değildir.

Şiddet gerçekten söylenemeyen şeydir çünkü ona bir şeyi anlatmaktan umudu artık kestiğiniz anda başvurursunuz...

Bir insan bir birey olarak sadece kendi kişisel hayatını yaşamaz. Aynı zamanda, bilinçli ya da bilinçsiz, kendi dönemi ve çağdaşlarının hayatını da yaşar.

Gerçeğin yalan, yalanın da gerçek gibi göründüğü bir dönemeçteyiz şimdi.

Yalanların uzun bacakları vardır: Kendi zamanlarının önünde giderler.

Yeryüzünde Türkçe kadar, bilinçsizce yıpratılıp tahrip edilen bir başka dil yoktur.

Kültürü olmayan insan topluluğundan söz edemeyiz. Kültürün 3 ana dayanağı vardır. İlki, dildir. Dilsiz insan yoktur, olamaz. Dil yapısına sahip olmayan insan mümkün değildir. Düşünme dille iç içedir. Dil, düşünmenin dışavurumudur. Düşünme, doğrudan doğruya akla bağlıdır; dil de düşünmenin bir uzantısıdır. (...) İkincisi dindir. Aynı şekilde dildeki gibi insan topluluğu oluşmuşsa orada dinle karşılaşıyoruz. Dini olmayan bir topluluktan bahsedemeyiz. (...) Üçüncüsü zanaattir. Zanaat, olağanüstü derecede hayati bir olaydır. Hayatta kalmamız, yaşamamız için elimizde hazır hiçbir değer yoktur. Her şeyi imal etmek,, ortaya koymak zorundayız.

Toplum dağılırsa kelimelerin arkadaki anlamlarla bağı kalmıyor, "kötüyüm" diyene "ben de kötüyüm" diye cevap veriliyor, "neden kötüsün" diye sorulmuyor.

Küfür sokağa kadından çok kedinin girmesini engeller, kedi kadından daha dişidir çünkü.

En sevdiğim kelime "yesari" oldu, içinde birbirini tekrarlamayan, "o", "u", "ö" gibi fonetiği bozuk olanların dışında kalan, ince-kalın-ince olarak ardışık biçimde dizilen sesliler ve onların arasına usulca sokulmuş dili tatlı biçimde tırmalayan "r", ıslık sesi veren "s", söylenişi hançere titreten "y" den oluşan ve başka bir tanesine daha ihtiyaç duyurmayan sessizler bulunmasından ötürü, fonetik bir zenginliği literal bir fazlalığa ihtiyaç duymadan gerçekleştirdiğini hissetmeme ve "solaklık" gibi basit ve somut bir insani özelliği anlam olarak üstüne alıp yüksek bir müzikaliteyle ifade etmekteki sadelik ve yüceliği görmeme bağlı olsa gerek...

Bir ülkenin ulusal kimliği anadilidir ve biz onu kaybettik.

Nasıl ki bir ülkenin barışı ve refahı için gerektiğinde silahlanması ahlakla çelişmiyorsa, aynı şekilde, insanların gerektiğinde yalana başvurmaları ahlakla çelişmemektedir.

Yalan her yerde ve birçok insan, yalansız bir hayatın neye benzeyeceğini bile akıllarından geçiremiyorlar.

Burda yalan para eden biricik iştir, Burda her şey bir yapmacık, bir gösteriştir.

Her çağın kendi baştan çıkaranları, zaafları ve tehlikeleri var. Bizim çağımızınki insanın değerini statü ile bir tutması ve çıkarcı bir çizgide olması.

Dil, her insanın bir taş koyarak inşa ettiği bir kenttir.

Uyduruyorlar, sonra da uydurduklarına inanıyorlar.

Bakın, ben bu çağa ait değilim.

Ölünün çok olduğu yerde yalan da çok olur.

Bir dilde bir manaya gelen çok kelime varsa bilin ki o dili kullanan millet edebiyatında ancak yapmacıklara özenmiş, kolay güzellikler aramış, kavram bakımından zenginleşememiş demektir.