Sonuç olarak genç şairlerin çok okuyup çok yazmalarını, fakat zor beğenip az yayınlamalarını dileyeceğim.

Benim için yazar olmak demek, içimizde taşıdığımız, en fazla taşıdığımızı biraz bildiğimiz gizli yaralarımızın üzerinde durmak, onları sabırla keşfetmek, tanımak, iyice ortaya çıkarmak ve bu yaraları ve acıları yazımızın ve kimliğimizin bilinçle sahiplendiğimiz bir parçası haline getirmektir.

Bir kitap yazmak, yavaşça kendini tanımaktır.

Bu işlere başladığımda ustalar kulağımı çekip “Sinemaya bu kadar konsantre olursan sonun darülaceze olur” demişlerdi. Onları dinleyip sinemayı hayatla beraber götürmeye çalıştım.

Ne bildiğimi keşfetmek için yazıyorum.

Bazen yazdıklarımdan çok şey öğreniyorum.

Gözüm ağladıkça gamzelerim gülmemekte. Ruhum yıpranmadıkça kalemim hareket etmemekte. Nefesle inşa ettiğim sözüm kulaklarına borçtur; şeytan güvendiklerimi gömdü, lan ne iştir?

Annemle doktora giderken yolda Osman Yağmurdereli bizi görmüş, beni çok sevmiş. Anneme kartını vermiş, setimize gel demiş. Annem de beni sete götürmüş. Sonra Elveda Derken dizisine başladım.

Beni unutursunuz! Ölüler canlılara arkadaş olamaz...

Düşenin dostu olmaz, düşmeyeceksin ama bazen düşürebiliyorlar.

Zaferleri ve mazisi insanlık tarihinde başlayan kahraman Türk ordusu, Mehmetçik, tarih yolculuğuna altın sayfalarla bir zafer, bir destan daha yazmıştır ve Çanakkale geçilememiştir. Bugün gelecek nesiller için canlarını feda eden o büyük kahramanların aziz hatıraları bizlere emanettir. Onlara bizler için, bugünler için inandıkları kutsalların tehlikeye düştüklerini hissettikleri için canlarını seve seve ortaya koymuşlardır. Onları anlayan ve onları idrak eden torunları olarak, onların hatıralarını her daim canlı tutmak, onları hatırlatmak hepimizin görevi, borcudur. Çünkü unutmak, kaybetmektir. Unutmak, eksilmektir. Biz onları hatırlayarak bugünü dünle besleyeceğiz.

Hakikat bir gizli sırdır, açabilirsen, gel beri!

Geçmiş, belki de, aslında daha açığa çıkarılmamıştır.

Yazmak bir yıkım ve ardından gelen devrimdir.

Bu yolculuk benim insanlığımı bulma yolculuğumdu.

Ben yaşamadan yazmam, yazmadan yaşamam.

Her şey geçiyor ama bazı şeyler unutulmaz.

Ne iş mi yaparım..? Yolculuk ederim. Göğe bakarım..

O kadar çok tanımı var ki şiirin. Neredeyse herkes için farklı bir anlamı, farklı bir duruşu var. Yine de insanın kalbinden geçenleri, içinden geldiği gibi ortalığa dökmesi diye bir tanım getirebiliriz belki.. Benim içinse şiir, kendimi ifade etme yöntemi. Bir çeşit konuşma. Ya da hatıralara uğrama metodu. Hayatın koridorlarında savrulup giderken , "bir dakika ben de buradayım" diyebilmektir diye düşünüyorum.

Adana’da yeni bir şey daha bulmuşlar. Bugün gazetede okudum. Ne anlama geldiğini de bilmiyorum. İtiraf edeyim. Araştıracağım ki bileyim. Onun adı var. Çocuklar yer ya. Jelibon. Jelibon bulunmuş. Ne demek jelibon bilmiyorum. Yeraltında 6 milyar dolarlık jelibon bulunmuş. Bu ne anlama gelmiyor bilmiyorum. Hayır fake değil. Resmî şey. Arka arkaya bulunuyor.