Bütün dünya bir sahnedir. Ve bütün erkekler ve kadınlar sadece birer oyuncu... Girerler ve çıkarlar. Bir kişi birçok rolü birden oynar.

Tiyatroya gitmek lüzumusu yok. Dikkat olunursa bu kalabalıkların içinde ne komedya oynanıyor!

Sahnede aktris-aktör görmeye tahammül edemiyorum. Sahnede asıl olan insan çünkü. İnsan lazım bize. Bedeniyle, nefesiyle her şeyiyle oynayan.

Serçeler gibidir insanlar, ilelebet uçmaz düşer.

Ve İnsanlar her şeyi yapmayanlardan, her şeyi yapamayacak olanlardan bile her şeyi bekleyerek yaşıyorlar.

Şunu unutmamak gerekir ki, yaşamda çoğu zaman bir durumun, bir olayın, bir eylemin karşısında değil, bir insanın karşısında bulunuruz. Ve önemli olan da bunu bilmektir.

Tiyatronun seyircisine doğru tuttuğu ayna, onların düşkünlüğünü, dayanıksızlığını, eksikliğini, yetersizliğini, istenç zayıflıklarını ve aşırı güçlü tutkularını dizginleyememelerinin nelere yol açabileceğinin ifadesidir.

İnsan bir mendille gezmeli hayatı, ne zaman ağlayacağı bilinmez ki.

Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır.

İnsan bir şey yapmaya hep geç kalırdı.

Dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz. Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır. Tramvaylardaki tutamaklar gibi. Uzanır tutunurlar. Kimi zenginliğine tutunur; kimi müdürlüğüne; kimi işine, sanatına. Çocuklarına tutunanlar vardır. Herkes kendi tutamağının en iyi, en yüksek olduğuna inanır. Gülünçlüğünü fark etmez.

İnsan hayatı doğadaki bütün canlıların hayatından daha önemlidir, bunu düşünüyorum böyle savunuyorum.

Tüm dünya bir sahnedir ve tüm erkekler ve kadınlar oyuncuları: Hepsinin de girişleri ve çıkışları olur; ve bir adam kendi zamanında birçok bölümü oynar.

Bir insanın gerçekten test edilmesi, onun kendisi için hazırladığı rolü ne kadar iyi oynadığı ile değil kaderin ona belirlediği rolü ne kadar iyi oynadığı ile olur.

Başkalarının hayatını o kadar merak ediyorsanız, roman okuyunuz.

Hayatta hiçbir şey insan hayatı kadar değerli değildir.

Yürürken sadece yürümüyorsa kolay ilişki kurulur, ama otururken sadece oturanlar kadar derinleşmez ilişki.

Yaşadığımız gün sayısıyla bir günde aldığımız nefes sayısı az çok eşittir.

Herkes insana benziyor, tek bir şeye bunca benzerlik şaşırtıcı.

Gözlediğinde insan, gözlerini gökyüzünden büyük yapar.