Hayatın bana öğrettiği her şeyi, sadece üç sözcükle özetleyebilirim: her şey geçer.

Bilge insan, yaşamın bir nilüfer yaprağı üzerindeki çiy damlası olduğu konusunda beni uyardı.

Hiçbir şey için benimdir deme. Sadece de ki: Yanımdadır. Çünkü ne altın, Ne toprak, Ne sevgili, Ne hayat, Ne ölüm, Ne huzur, Ne de keder,Daima seninle kalmaz.

Sular hep aktı geçti, kurudu vakti geçti, Nice han nice sultan tahtı bıraktı geçti, Dünya bir penceredir, her gelen baktı geçti...

Gerçek hayatın dokusuna nüfuz etmiş akıl, bilgeliktir.

Bilge birinin dediği gibi hayat çok kısa ve öğrenecek de çok şey var.

Herşeyi dengede tutmak iyidir. Herşeyi uyumlu tutmak daha iyidir.

Yaşamakla kaybettiğimiz hayat, Malumat içinde kaybettiğimiz bilgi, Bilgide kaybettiğimiz bilgelik nerede?

Hayat acele edilecek yer değildir.

Dolaşanları bilmezsen düşünceleri tanımazsın.

Bütünlüğü sağlayan bilgeliktir.

Bütün güzel şeyler ödünçtür, beş ölü doğumun üzerine Tanrı'nın verdiği ve üç tane on yıl sonra geri aldığı Mozart ya da onun konserlerinde saraydan iki üç saatliğine alarak giydiği üzerine bol gelen üç beş parlak giysi gibi...

Bazen çok bildim zannedersin, en büyük hatayı o zaman edersin, Melanie Klein çocuğunu analiz etmiş ve peşinden o çocuk intihar etmişti. Hayat bilgisizlik denizinde yüzenlere şımarmaya yetecek kadar yüzeysel bilgiyi ancak verir, kendisi oysa bütünüyle bilinemeyecek kadar ötededir. Hayatın verdiği anlık bilgiye güvenmeyin, sahtedir; gerçeğe yakın bilgi uzun bir gözlem ve deney sürecinin sonunda belki elde edilebilir.

Işığı ve karanlığı, savaş ve barışı, yükselme ve çöküşü deneyimlemiş kişidir gerçekten yaşamı tecrübe etmiş olan.

Dünyanın bolluğunu isteyen cahildir. Zira onun sonu yoktur.

Olmuş bitmiş, düzeltilmesi elde olmayan şeyler için acınmakta boştur oysa.

Akıp gider zaman, sana aldırmadan.

Dünya bir köprüdür. Üzerinden geçin ama mesken kurmayın.

Para insanı kendine karşı esir yapar.

İyi şeyler mutlaka çabuk biter.