Makam arabalarna yol ver geçsin, emri vâki olmuş her yolcu. Açılan çenelere çekici ver çaksın, yazılı kuralların kuramları aştı. Parmakları kırılan bu yazar yılmadı, kaç yazar âlim olsan? Amacını yamacında boğarak yok oldu Sezar, dedelerin toprak oldu bak orada mezar... Yalanla savunan dürüstle tanıştı, tekmeyle kovulan kiniyle yarıştı, paradan uzak olan silahla tanıştı, hayatla darılan ölümle barıştı.

Ölüler intikam alamaz.

Herkes dedi, merak içinde, Ölümden sonra hayat var mı diye, Boşuna düşünürler, Sanki hayat varmış gibi ölümden önce.

Bazı yalanlar güzel, Bazı gerçekler acıymış. Bazı ölümler uzun, Bütün hayatlar kısaymış.

Dünyada ölümden devamlı, gerçekçi, güzel bir şey yok. Dünyada ölümden güzel, devamlı bir gerçeklik yok.

Olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu. Katlanmak mı iyi zalim kaderin oklarına, yumruklarına, yoksa çılgın denizlere karşı gelip bir son vermek mi? Ölmek uyumak hepsi bu kadar, yalnızca uyumakla bitebilir bütün acıları yüreğin ve çektiği bütün kahırları bedenin...

Tesadüf eseri geldik dünyaya, bu sırrı çözebilmek büyük mesele. Gözle görmek hüner değildir, kalple görebilmek asıl mesele. Kulaklarla duymak mühim değildir, ruhen duyabilmek büyük mesele. Ölümden öteye başka yol var mı? Onu bilebilmek asıl mesele.

Zaman en iyi öğretmendir ama tüm öğrencilerini öldüren bir öğretmen.

Hayat ölmek için çok kısa.

Ölüm, hayatın bizden yüz çeviren tarafıdır.

Ve ben bu hayatı sevdigim için, biliyorum ki ölümü de seveceğim.

Aşkın gizemi ölümün gizeminden daha büyüktür.

Sen öldün ve ben de ölmekteyim. Ama önemi yok çünkü hayat ölmez.

Hadi oradan. Son sözler yeterince doğru söz söylememiş aptallar içindir.

Herkes, ölmek zorunda olmamız ne fena, deyip duruyor. Yaşamak zorunda kalmış insanların ağzından çıktığı düşünülürse, ne tuhaf bir şikayet.

Belki ölüm sadece ölümdür.

Ölüm size ne sağken kötülük eder ne ölüyken: Sağken etmez, çünkü hayattasınız; ölüyken etmez, çünkü hayatta değilsiniz.

Yüce tanrım ve ölümümün şahitleri: Filozof olarak yaşadım Hıristiyan olarak ölüyorum.

Hadi oradan. Son sözler yeterince doğru söz söylememiş aptallar içindir.

Ne kadar hayatla yaşarsan o kadar ölümle ölürsün ve bir yerde öldükçe, oraya ait olmaya başlarsın.