Ben her zaman diyalogdan yana oldum. Ülkede yaşanan sorunların diyalog yoluyla çözülmesi ve yeni hükümetin kurulmasına fırsat vermek için istifa ediyorum. Kamu çalışanlarının yeni ücret durumunu belirleyen yasayı ülke ekonomisine zarar vermeyecek bir şekilde hazırlayarak, parlamentoya gönderilmesini sağladım. Bugün Bakanlar Kurulu'nda, yapılacak olan seçimler için yeni seçim kanunu üzerinde tartıştık.

Bütün topluluklar kendi içerisinde bir hıpnoz halinde, sürü halide yaşıyorlar. Çünkü; İnsan demek? Kendi sürüsü içerisinde yaşayana denemez. İnsan öteki sürüyle diyalog kurana ‘insan’ denir.

Sadece iki halk arasında kurulacak bir diyalog bu sorunu sorun olmaktan çıkarmaya yeter mi? Cevabımız çok net: "Evet, yeter, ve başkaca da bir çare yok zaten.

Türkler Ermenilerin, Ermeniler Türklerin doktoru, başka çare yok.

— Sizin içinizde ne var şeytan mı?

Yarısı zakkum, yarısı gülüm. Kendimi bulmam için bir rehber gördüm. Yalnız, dilsizdi ve sen onu gâayet hor gördün. Bir öğün için 10 ekmek kendine böldün, ben güldüm.

Beni ancak bir âmâ gördü, göremeden anladı neler hissettiğimi. Dertsize zevâl olmaz. Bana ancak dilsiz anlattı dili olanın dile getiremediklerini. Teşbihte kusur olmaz.

Kurumuş yaralarımın kabuklarını söküp arşivinize katmakla elde ettiğiniz hazza anlam veremedim. Yoo ben cahilim.

Övündüğünüz onurunuz size ihanet etti.

Daha önce başörtüsü konusunda yapılan Anayasa değişikliğini Anayasa Mahkemesinden geri çevirdiler ama iklim, mevsim değişti; temel hak ve hürriyetlerin düzenleme konusu olamayacağı aşikar olmasına rağmen yasa değişikliği teklifi verilmesi zorunda kalındı. Niçin? Millet uzlaşma, birlik beraberlik bekliyor. Aynı ailede hem başörtülüsü hem de başı açığı var ama bunların birbirine mesafeli bakabilmesi mümkün değil. Gelecek dönemde bu konuyu milletimizin gündeminden tamamen çıkaracağız. 85 milyon bunun arkasında, hiç şüpheniz olmasın.

Siz ne kadar mutluysanız ben de o kadarım, ne az ne çok

Herkes ağlayacak bir göğüs istiyordu ama kimse o göğüs olmayı göze alamıyordu.

Karşımızdakilerin yayınlarını okumak utanç veriyor bize. Oysa bu duygunun tam tersini duymalıyız. Faşistler tarafından kandırılmış yoksul halkla karşı karşıya geldiğimizde sırf devrimci düşüncenin gerçekliğinden dem vuruyoruz ama onlara söylenen yalanlardan haberimiz yok.

Bir insanın en onurlu, en namuslu zamanı; kendi kendisiyle baş başa kaldığı zamandır.

Uyanıkken bir dakika ve onurlu yaşamak, uyurken bin yıl yaşamaktan daha şereflidir.

Bizden uzlaşma bekliyorlar. Hesaplaşmadan uzlaşma olmaz.

Kendine saygı duymayan başkasına da saygı duyamaz.

Bize yazdığımızı değil, yüreğimizi okuyacak insanlar lazım.

Büyüklerin bunca uzun yaşadığı bir ülkede, bir onur dersi midir çocukların ölümü?

Farkında mısınız bilmem, kimse kendi acısını bile duymuyor artık.