Dinler ateşböcekleri gibidir: Parlayabilmek için karanlığa gereksinim duyarlar. Tüm dinlerin koşulu yaygın olan belirli bir derecede cehalettir, ki sadece bu havada yaşayabilirler ancak.

Sen halkın uyanmasını bekliyorsun, oysa o namussuzlar, geceyi uzatmak için ellerinden geleni yapıyorlar.

Halkı öyle bir eğitmeliyiz ki gırtlağımıza sarılmasın.

Cehalet, karanlık, batıl inançlar.

Gerçekte, dinleri hakkında, halkın hiçbir fikri yoktur; din olarak adlandırılan şey, bilinmeyen görüşlere ve sırlara bulaşmış işlere kör bir bağlılıktan başka bir şey değildir. Fiilen, halktan dinini koparmak, ondan hiçbir şey koparmamaktır. Eğer onun batıl fikirlerini sarsmaya ya da yok etmeye erişilmiş olunsaydı, karşılıksız çalışmayan rehberleri hakkındaki tehlikeli güvenleri azaltmaktan ya da yok etmekten ve din bahanesi altında, kendisini çoğu kez pek kötü aşırılıklara yönelten kimselere güvenmemeyi öğretmekten başka bir şey yapılmış olmazdı. Eğitmek ve öğretmek bahanesiyle, din, insanları kötülükte ve cehalette tutar ve en çok ilgileri olan şeyleri öğrenme isteğini bile onlardan koparır.

Bilgili ışık saçar, bilgisiz karanlıkta yaşar.

Bu halkla mı kurulacak o iyi düzen!

Özgürlüğün sırrı insanların eğitimindedir oysa zulüm ve zorbalığın sırrı halkı eğitimsiz ve cahil tutmaktadır.

Halkın zihnini kurutuyorlar ve hiçbir şey anlamaz hale getiriyorlar.

Çocukların kör karanlıktan korktuğu gibi bizde aydınlıktan korkarız, çocukların karanlıktan dehşetle beklediklerinden daha korkunç olmayan şeylerden...

Karanlığın sonu yoktu, mutsuzluğumu ve özlemimi de içine alan bir sarmal gibi ilerliyordu. Sanki bir kara delikte yürüyor ve bir hiçe dönüştürülüyordum.

Halk, bilimin uzlaşma bilmez bir düşmanıdır!

Eğer güneşe akıllıca bakmazsak, karanlık içinde kalırız.

Karanlığı yudumladım, yutkundum ve içinde boğuldum.

Bir din, ne kadar çok karanlık olursa, o oranda tanrısal olur.

Bilgi sonsuza dek cehalet yönetecek; ve kendi yöneticileri olmak isteyen bir halkın, bilginin verdiği güçle baş etmesi gerekir.

Bilgi sonsuza dek cehaleti yönetecek ve kendi yöneticileri olmak isteyen bir kişi, iktidar bilgisi ile başa çıkmak zorundadır.

Karanlıkta ona doğru haykırıyorum ama sanki hiç kimse yok orada.

Kötülere cüret veren, halkın ahmaklığıdır.

Halk alaylara, iğrenç tuhaflıklara, birkaç kaba taklitle başlayan eserlere bayılıyordu. İrfan, "Evrim Kanunu"na ait o nefis, besleyici makalesine karşılık hokkabaz Çiçekçioğlu'yla yardağı Salamon'un pis konuşmalarını andırır bir bayağılık yazıp göndereydi, kim bilir bunu okumak için nasıl kırılacaklardı.