Bu savaş dolu iki yüz yılımızın son otuz yılı, en zorlu ve en kanlısıdır. Otuz yıldır, topraklarımızı bir Amerikan sömürgesi haline getirmek isteyenlere, rejimimizi, birtekelli polis devletine çevirmek isteyenlere, ülkemizin her metrekaresine bir demir perde çekmek isteyenlere, evrenin en erişilmez süsü olan insan başını bir örümcek ağına dönüştürmek isteyenlere, aklın egemenliğini yıkıp cinleri akıl tahtına oturtmak isteyenlere, bu Orta Çağ cephesine karşı, savaşıyoruz. Kayıplarımız çoktur. Fakat bu savaşın bu aşamasında güvenimiz en çoktur.

Aklım, kendine mezar kazabileceğin kadar derin.

Tembel bir aptal sevimli olabilir, çalışkan bir aptal ise tehlikeli ve ürkütücüdür.

Biz Kafamızı Kullanarak, Ayağımızla Gol Atıyoruz.

Akıllılar dövüşmeden kazanırlar, cahiller kazanmak için dövüşürler.

Eğer bir adam herhangi bir dini öğretinin öne sürdüğü tüm saçmalıkları sorgulamaksızın kabul ediyor ve hatta bunlar arasındaki çelişkileri görmezden geliyorsa, o zaman bu adamın zekasından şüphe edebiliriz.  İçgüdüsel tutkular akılcı çıkarlardan daha güçlüdür.  Bedenimizi hasta eden benliğimizin baskısıdır.

Eğer bir adam herhangi bir dini öğretinin öne sürdüğü tüm saçmalıkları sorgulamaksızın kabul ediyor ve hatta bunlar arasındaki çelişkileri görmezden geliyorsa, o zaman bu adamın zekasından şüphe edebiliriz.

Şükür ki yüz tane ahmak bir araya gelse bir tane akıllı adam etmez.

Öfkeli bakan değil, akıllı bakan korkunç ve tehlikeli görünür. Kuşkusuz insan beyni aslanın pençesinden daha korkunç bir silahtır.

Eğer yanılsamaya ihtiyaç fazlaysa cehalete çok büyük miktarda zeka yatırımı yapılabilir.

İnsanoğlunu aldatmak bir zeka sayılmaz ki. Bence zeki adam çabuk kanan adamdır.

Akıllı olmak da bir şey değil, mühim olan o aklı yerinde kullanmaktır.

İyi bir akla sahip olmak yeterli değildir. Aslolan şey onu iyi kullanmaktır.

Cesaret, tehlike karşısında akıl ve zekanın kullanılmasıdır.

Dünyayı zekâyla fethedin, der Russell, dünya üzerinde yaşamanın bir sonucu olan korkulara köle olarak değil.

Delilik şüphesiz aptallıktan iyidir. Delilik var olmuş bir zekanın yok oluşudur; aptallık, var olmamış bir zekanın var olmamaya devam edişidir. Deliliğin hiç olmazsa mazisi şanlı. Aptallığın şerefli bir tarihi bile yok...

Akıl ve zekanın ne olduğunu çok araştırdım. Nihayet bunun düşünceli cür'etten başka bir şey olmadığını anladım.

Zeki bir insan, sadece doğru akıl yürüten değil, zihni nesnel içerikleri algılamaya açık, onların özsel yapılarından etkilenebilen ve bunu sözle ifade edebilen insan demektir.

Akıl da bir tarla gibi ekilmeye ve bakılmaya ihtiyaç duyar.

Zeka, farklı olan şeylerin benzerliğini ve benzer olan şeylerin farkını bilmekten ibarettir.