İnsanlar Müslümanlıktan önce somut bir puta taparlardı, çağımızda ise hayali bir puta tapıyorlar. Belki bir gün Hak kendisini gösterirde Hak olarak ona taparlar.

Felsefe ayrıdır, inanç sistemi ayrıdır. Aynı şeyleri soylemezler. Felsefe hakikatin peşindedir, inanç sisteminde ise hakikat aranmaz.

Hem dünya hem ahiret için çalışın' tamamen bir safsatadır. Felsefe hakikatin peşindedir, inanç sisteminde ise hakikat aranmaz.

Dualar toprağı sürmez! Şükürler ekin biçmez!

Peygamberlerden ve hakikat uğruna ölmeye hazır olanlardan korkun, çünkü onlar birçok kişiyi de kendileriyle beraber, genellikle kendilerinden önce, bazen de kendilerinin yerine ölüme sürüklerler.

Allah'ın hakikatinin hissedilen tarafı sonsuzluğunun olması, düşündüren tarafı ondan kurtuluşun bulunmamasıdır.

Güneş Mustafa'nın yüzünün aynasının bir aksidir. Her iki âlem, Mustafa'nın bir kılına bağlanmıştır.

Birçok din, kadim cehaletin ve düzensizliğin sayıca az birkaç mefhumunu şöyle bir tasdik edip bize bunları sanki en başından beri var olan hakikatlermiş gibi gösterdi. Sonuç olarak milyarlarca insanın, akıllı tek bir kişinin bile kendi başına inanmayacağı şeylere inanmasına neden oldu.

Bana göre, inanç için gerekli olan tek şey, elimizden gelenin en iyisini yaparak başarıya yaklaşacağımız ve hedeflerimizdeki başarının (insanlık, şimdiki ve geleceğin iyileştirilmesi) elde edilmeye değer olduğu inancıdır.

İstediğimizi elde etmenin çok çaba ve sıkı çalışma gerektirdiğini düşünürsek, hayatımız mücadeleden ibaret olacaktır.

Hedefim insanların genelleşmiş bir agnostiklik durumuna erişmesidir; sadece Tanrı üzerine agnostiklik değil de, her şey üzerine agnostiklik.

Cesaretle söyleyebilirsin, saban sürmedin Ya da çorak ve nankör kumlara Din öğütlerinin bereketli taneleriyle güvenme.

Her şeyi bilen ve her şeye kadir olan bir tanrı ve amacının yaratıkları tarafından anlaşılmamasına çalışan bir tanrı... İyiliklerin tanrısı olabilir mi? Sanki insanlığın selameti için sakıncası yokmuş gibi, sayısız şüpheyi ve tereddüdü binlerce yıl boyunca yaşatıp sürdüren tanrı, buna karşın gerçekte yanılmanın korkunç sonuçlarını belirsiz bir şekilde vaat etmiyor mu? O, insanlığın nasıl da hakikat uğruna acı çektiğini, hakikate sahip olsa da iyice görebilseydi, gaddar bir tanrı olmaz mıydı? — Ama belki yine de bir iyilikler tanrısıdır... ve sadece kendini daha açık ifade edemiyor!

Yine o, hep o, yalnız o, daima o...

Bilgelik bizi bulmaz; Başka birinin bizim yerimize çıkamayacağı bir yolculuğun ardından onu biz buluruz.

Yolculuğu sen yaparsın, nereye olduğunu kader belirler.

Gerçeğin gücü ile yaşadığım sürece kainatı bile fethedebilirim.

Benim işim gerçeği söylemektir. İnsanları ona inandırmaya ihtiyaç duymam.

Bir Hıristiyan inancına bu üç gerçek ile sarılmalıdır: Kutsal Yazıtların gerçekleriyle, içgüdüleriyle keşfettiği gerçeklerle ve yanılmaz akıl zenginliği ile. Dalkavukluk geçimini sağlamaktansa bu üç gerçekle acı içinde ölmek daha iyidir.

Çaba göstermeden, yalnızca inanmak hiçbir işe yaramaz.