"İnsan devrimi korumak için diktatörlük kurmaz. İnsan diktatörlük kurmak için devrim yapar."

1979'dan beri Uganda mutlu bir gün görmedi.

Zamanı gelmiş bir fikrin karşısına dikilme gücüne hiçbir ordu sahip değildir.

Düşünce kendini bastırmanın amacı, dil silahıdır.

Ne zaman din toplumu yönetmek için kullanıldıysa, din kralların ve diktatörlerin elinde halkı cezalandırmak için her zaman bir araç olarak kullanılmıştır…

Bana göre diktatörler hep haklıdır; asıl onlara boyun eğenlerdir gülünç olan.

Bu hemen hemen bütün devrimlerin sırrı ve liderlerinin trajik yazgısıdır: Hiçbiri kan sevmez ancak kan dökmek zorunda kalırlar.

İdeal devrimci komuta, tüm planlama ve uygulamayı etkili bir şekilde yönlendirmelidir. Başka hiçbir rakip güç merkezinin büyümesine izin vermemelidir. Silahlı kuvvetler de dahil olmak üzere sonraki hükümet birimlerini bir araya toplayan ve yönlendiren tek bir komuta birimi olmalıdır.

İdeal devrimci komuta, tüm planlama ve uygulamayı etkili bir şekilde yönlendirmelidir. Başka hiçbir rakip güç merkezinin büyümesine izin vermemelidir. Silahlı kuvvetler de dahil olmak üzere sonraki hükümet birimlerini bir araya toplayan ve yönlendiren tek bir komuta birimi olmalıdır.

Eğer fazladan (koltukta) kalırsam ve bir diktatöre dönüşmek istersem beni vurun. Şaka yapmıyorum.

Gücü eline geçirenlerin vahşi ve diktatör tavırları cehaletten mi ileri gelir? Eğitim ve kültür insanı medenileştirir mi? Öyle olsa bir opera, resim ve mimari meraklısı olan Hitler bu kadar vahşi olabilir miydi? Her biri en azından hukuk fakültesi mezunu olan ABD başkanları dünyayı kan revan içinde bırakırlar mıydı?

Taşıyıcısı halk olan devrimler yürür.

Devrim devleti, özgürlüğün tiranlığa karşı despotizmidir.

Eğer kurucularının kazançlı çıkma olasılığı varsa, hiçbir rasyonel merci diktatörlüğe karşı bir yargıda bulunamaz.

Devrim bir şiddet eylemidir!

Güç gericilerin değil, halkındır.

Sizi açıkça uyarmam gereken kötü bir alışkanlığınız var. Kürsüye kim çıkarsa çıksın, ne söylerse söylesin, hepsini yürekten bir alkışla karşılıyorsunuz! Yaşasın özgürlük deniyor, alkışlıyorsunuz. Yaşasın devrim deniyor, alkışlıyorsunuz. Bu elbette çok doğru bir şey. Ama birisi çıkıp da kahrolsun silahlar dediği zaman gene alkışlıyorsunuz. Acaba silahsız bir devrimin başarıya ulaşma şansı olabilir mi? Kahrolsun silahlar diye bağıran bir kimse acaba nasıl bir devrimcidir? Bunu söyleyen bir konuşmacı devrimci değil, bir Tolstoycu olsa gerek. Ama neci olursa olsun, bir devrim düşmanıdır, halkın özgürlüğünün düşmanıdır. Kazanmak için gerçekten neye gereksinimimiz var? Üç şeye. Bunu iyi kavrayalım ve akıldan çıkarmayalım: Birincisi silah, ikincisi silah, üçüncüsü gene silah.

Bir dağın kenarını parçalayabilecek her şey, kraliyet ailesinin veya kapitalist sömürücülerin (tekelciler) katıldığı yüksek sosyete partisine karşı kesinlikle etkili olmalıdır.

Halk isyan edecek ve düşmanlarını ezecek.

Fakat Küba'nın diktatörlüğü yok - devrimci bir demokrasi.