Her köyde bir meşale olur, o öğretmendir; ve her köyde bir söndürücü olur, o papazdır.

Halkı öyle bir eğitmeliyiz ki gırtlağımıza sarılmasın.

Özgürlüğün sırrı insanların eğitimindedir oysa zulüm ve zorbalığın sırrı halkı eğitimsiz ve cahil tutmaktadır.

Halkın zihnini kurutuyorlar ve hiçbir şey anlamaz hale getiriyorlar.

Bir kültürün özümsediği batıl inanç miktarı, insanların sahip olduğu bilgi miktarı ile ters orantılıdır.

Bilgiyi yaymaya çalışan her insanın sadece cehaletin kendisine değil, aynı zamanda yanlış talimatlara da karşı çıkması talihsiz bir gerçektir. Kendimizi özellikle büyük bir batıl inançtan kurtardığımız anda, yılların tüm entelektüel ilerlemesini bir kenara bırakacak ve bizi orta çağ inançsızlığının karanlığına geri götürecek olan bir düşmanla karşı karşıya kalacağız.

Halkın karanlıkta kalmasını isteyenler, araç olarak dini her zaman, her işe kattılar.

Batıl inanç, zayıf akılların sahip olduğu dindir.

Parası ile rezil olan bir millet derseniz kimi gösterirsiniz? Her şeyi paraya tahvil etmeye kalkışmış , eğitimini bile ticari meta haline çevirmiş, gençliğini yem olarak birilerinin önüne atan bir devlettir derim. Bilmem bu devlet size tanıdık geliyor mu?  Yoğun din eğitimi verilip de dünyada barışı, kardeşliği bilimsel atılımı, huzuru, yalancılığı, dolandırıcılığı, soysuzluğu önlemiş bir tek örneğiniz var mı? Nasıl oluyor da dünyada din eğitiminin yoğun verildiği coğrafyalar ile yobazlık, hırsızlık, dolandırıcılık; yalananın, kavganın, tecavüzün, her türlü melanetin yoğun olduğu haritalar üst üste çakışıyor. Kör müsünüz?

Bir okumuşum tam 15 sene sürece... Ve okulumu kırmışım, kırılmışım dünümde. Şimdilerde ezbere büyüdüğümü anladım, tekdüze. Bilgilerimi çöpe attığım defterlerimde bıraktım ve soru kâğıtları artık yok önümde, tıpkı sorulan sorulara cevap olamadığı gibi. Verilen cevaplara kayıtsız kalanım. Ben talanım, ortadayım, çevremde bu koca şehir; elimde dumandan ibâret bir zehir, kibirle yıkanan insancıklar ortasında binlerce çocukluğum, çantalarına koymak için bekliyor geleceğini. Ben işte oydum, şimdi buyum! Önümüze bakıp da yönümüzü bulamadık, gözümüzü açıp da yolumuza varamadık, sözümüzü tutup da ileriye adım atamadık, adımızı karaladık ama temize çıkaramadık. Atamıza rüsvâyız, şimdi ben soruyorum sayın hocam; pişman mısın? Gelecek sizin eserinizdir, ezbere nesiller yoldalar; kırmızıda geçtiler. Yeşili beklemeden meydanı boş bulan her hergele mengene oldu, ülkemi yedi âfiyetle beni de. Siz diplomasına imzalarınızı attınız. Şimdi yine soruyorum sayın hocam, pişman mısın? İmzâlarınız ateşe verdi kibritin torpilini ve yandı okul önlükleri. Üniformalarda saklanan büyük teröristleri yarattınız, kararttınız; 25 senedir beklediğim aydınlık geleceğimi, biraz abarttınız!...

Din ticareti yapanların zaafı gerçek ve aydın hareket karşısında aşikardır. Çünkü bunlar yeni hiçbir şey vadetmez. Ve hiçbir müessese getirmez. Onların bu hareketleri, taşkınlıkları zararlı olur mu? Olur. Ama cehalet muzaffer olmaz.

Demokrasinin iki çeşidi vardır. Biri, zor ve gerçek olanı. Öbürü kolayı, oyun olanı. Topraksızı topraklandırmadan, İşçiyi sağlama almadan. Halkı esaslı eğitmeden, Olmaz.

Bilgisizliğin yarattığı sonuçlar yüzünden acı çekiyoruz.

Nerede olursak olalım ilim ana yurdumuzdur, bilgisizlik yabancı bir yer.

En büyük kitle imha silahı nükleer bir bomba değil, cahil bırakılan bir halktır.

Her bir öğrencime şunu taahhüt edebilirim, ‘Yavrum senin başladığın yılda kural neyse, sen onunla mezun olacaksın. Ben asla yıl ortasında kuralı değiştirmeyeceğim. Sakin ol. Sürpriz yok sana.’ Yeni başlayanlara da ‘Bundan sonraki kural bu’ diyeceğim.

Eğitim adına öyle boş şeyler, anlamsız dersler aldım ki,çocukluğum, gençliğim cehalet içinde geçti.Buna,bir de parasızlık ekleyin.

Altmış yıl önce her şeyi biliyordum. Şimdi ise hiçbir şey bilmiyorum. Eğitim, kendi cehaletimizin aşamalı olarak keşfedilmesidir.

Batıl inançlar tüm dünyanın alev almasına yol açar; felsefe bu yangını söndürür.

Bazen öyle diplomalı insanlar görüyorum ki, içimden bu kadar cehalet ancak eğitimle mümkündür.