Bugün mutluluk sadece bir şarkı uzaklığında

Şarkılarla aranızda özel bir bağ varsa, bu kişiliğinize de yansır. Hayatınız boyunca o birkaç şarkıdaki hissin peşinden gidersiniz.

Ben aptal mıyım? Neden albüm yapayım? Hem boşuna para pul gidecek hem 10 şarkı yapacağım, yarısı boynu bükük kalacak. Bu yüzden ölene kadar albüm yapmayacağım.

Şarkılar, duyguları ifade etmenin en kolay yoludur. Kimseyi incitmezler. İstemeyen üstüne alınmaz.

17 yaşında kendi şarkılarımı söylemek için yola çıktım. Yapıtlarımdaki müzikal kurgu, şiirsel ve düşünsel boyutlar, albüm kapaklarından yansıyan vizyonlarla iç içe geçerek bir anlam bütünlüğü oluşturuyor. Çok geniş bir ruhsal alana yayılan “İlhan İrem Müziği” yapıyorum. Zamansız, mekansız vuslatlarda.

Karabulutlar üstümüze çökse de bir anda paramparça dağılacaklar. Bulutlar geldikleri gibi giderler oysa güneş hep vardır.

Hiçbir yapay katkı içermeyen, sadece şarkılarla inşa edilmiş bir yol bu. Duyarsızlık cehennemini reddedenlerin kendi cennetlerine kanatlandığı kalabalık bir yol var şimdi. Hiçbir yapay katkı içermeyen, sadece şarkılarla inşa edilmiş bir yol bu. Düşüncenin sınırsızlığınca, yolcusunu her defasında derinlerdeki başka başka uzak ülkelere götüren şarkılar.

Ben şarkıları söylerken aslında şarkılar beni söylüyor.

Şarkılar durmadan ayrılık ve ölümü söylüyor.

Genelde önce müzik geliyor ama en güzel şarkılarım söz ve müziğin aynı anda çıktığı şarkılar olmuştur hep.

Amma meraklısınız ağlamaya! Hayat zaten bir tuhaf, bir de acıklı şarkı meraklısı olmayın, yırtalım su arabesklikten lütfen!

Sırf insanlar intihar etmesin diye çöpe attığım bestelerim var.

Bir adam çok güzel bir şarkı söylerse mest olursun. Hiç aralıksız söylerse, başına ağrılar girer.

Ben hep ileriye ve geleceğe bakarım, ömrümün geri kalanı orada saklıdır.

Ne serüvenlerden geçecek bu dünya kim bilir? Pusuda ne acılar bekliyor daha mutluluk düşündeki insanları! Herhal ilerdedir yaşanacak günlerin en güzelleri.

Ne acılar bekliyor daha pusuda mutluluk umuduyla yaşayan zavallı insanları.

Tek bir günün sırası gelsin diye yaşam boyu bekliyoruz.

Hayatı yaşamak lazım. 'Ne olacak acaba yarın?' diye düşünmeden... Tolstoy'u okumak lazım, Dostoyevski'yi okumak lazım, Yaşar Kemal'i okumak lazım, Orhan Veli'yi, Sait Faik'i bilmek lazım; Erkan Oğur'u dinlemek lazım, dünya müziğiyle etnik müzikle yakınlık kurmak lazım. Hacı Arif'i tanımak lazım, Itri'yi bilmek lazım. Bunlarla yaşadıkça hayatın zenginleşir ve zaten sen kendi hayatını kurarsın o zaman. Benim tavsiye ettiğim hayat budur yeğen!

İnsan önce renklerden başlamalı değişmeye.

Büyük edebiyat, iyi edebiyat, büyük romancılar tıpkı sevdiğimiz insanlar, dostlarımız gibi hayatın en karanlık, umutsuz ve sarsıcı anlarında, aklımızın, kalbimizin ve ruhumuzun yetmediği anlarda bize şunu söyler; 'Yalnız değilsin ve bütün bunlar geçer.' Büyük edebiyat, insan için hayatın karşısındaki bütün zayıflıklarına, bütün saldırılarına karşı ayakta kalabilme, güçlü olabilme imkanları açar. Durduk yerde bizim bir yalana, bir kurmacaya bu kadar inanmamızın başka türlü izahı olamaz.